Zimowit jesienny (Colchicum autumnale) jest rośliną bulwiastą kwitnącą nietypowo, bo jesienią i to na dodatek w stanie bezlistnym. Kwiaty zimowitów kształtem przypominają znane wszystkim krokusy, z tym, że z pojedynczej bulwy zimowita wyrasta ich kilka lub nawet kilkanaście. Są delikatne i niezwykle dekoracyjne, białe, liliowe lub purpurowe. Można je ścinać do wazonu, a najlepiej nadają się do tego młode rośliny, które dopiero zaczynają kwitnąć (będą dłużej stały w wazonie). Liście zimowitów pojawiają się dopiero wiosną – są długie, ciemnozielone i szerokolancetowate. Nie powinno się ścinać tych liści aż do zaschnięcia, choć szybko przestają być dekoracyjne, dlatego lepiej wyglądają w ogrodzie naturalistycznym niż na bardzo uporządkowanych rabatach.
Na jednym miejscu zimowity mogą pozostawać kilka lat, a gdy się zagęszczą trzeba je wykopać – robi się to pod koniec czerwca. Po wykopaniu bulwy zimowitów jesiennych można podzielić i od razu posadzić na nowe miejsce albo przechować w suchym pomieszczeniu do połowy sierpnia i dopiero wtedy je posadzić. Bulwy zimowitów sadzi się w odległości 15–20 cm, na głębokości około 15 cm. Nie trzeba ich okrywać na zimę – bulwy nie przemarzają.