Odbyła się trzecia edycja otwartego „Dyktanda dla dorosłych”. Znamy laureatów!

Zwycięzcą  trzeciej edycji "Dyktanda dla dorosłych" został pan Arkadiusz Kleniewski, który zdobył 80,5 punktów (na 100 możliwych do zdobycia).

II miejsce zajęła pani Katarzyna Romanek (79 punktów) a III miejsce, z wynikiem 78 punktów, pani Joanna Hawełek (78). Serdecznie gratulujemy!

Pozostałe informacje o wynikach będą do uzyskania pod adresem: [email protected] od 16 do 23.11.2018.

Nagrody  dla laureatów:

I miejsce:
- specjalna pamiątkowa statuetka ufundowana przez Radio Kraków ;
 - pakiet SPA + zestaw kosmetyków ufundowane przez Laboratorium Kosmetyków Naturalnych Farmona  sp. z o.o.;
-  zestaw płyt Radia Kraków;
-  nagroda książkowa ufundowana przez Fundację „Zawsze Warto”. 
II miejsce  
– śniadanie romantyczne dla dwojga oraz zestaw kosmetyków ufundowane przez Laboratorium Kosmetyków Naturalnych Farmona  sp. z o.o. 
-  zestaw płyt Radia Kraków 
-  nagroda książkowa ufundowana przez Fundację „Zawsze Warto”. 
III miejsce:
- zestawy kosmetyków ufundowany  przez Laboratorium Kosmetyków Naturalnych Farmona  sp. z o.o. 
- zestaw płyt Radia Kraków 
-  nagroda książkowa ufundowane przez Fundację „Zawsze Warto”. 

Tekst dyktanda:

Hopsasa, hopsasa, czyli wybuch euforii po ponadstudwudziestoletniej niewoli

„Ojczyzna moja wolna, wolna, wolna, więc zrzucam z ramion płaszcz Konrada” – triumfatorsko obwieścił słynny skamandryta – Antoni Słonimski – w rok po odzyskaniu niepodległości. Swój zachwyt wyrażali wszyscy Polacy, od Wielkopolski po małopolskie, od wschodu po zachód, wszerz i wzdłuż rozciętego po trzykroć kraju. Wrzało od Morza Bałtyckiego po tatrzańskie szczyty.

Wśród stojących w cieniu Sukiennic krakowian, tu, gdzie kiedyś miał miejsce hołd pruski, gdzie przed laty wielki mistrz zakonu krzyżackiego oddał pokłon królowi polskiemu - Zygmuntowi Staremu, rozgrywały się sceny budzące nie mniejszą niż w 1525 roku radość. Wszędzie powiewały biało-czerwone flagi. Gdzieniegdzie można było zobaczyć przechodniów odruchowo podnoszących głowy, którzy nie dowierzając, patrzyli na narodowe chorągwie huśtające się na wietrze.

Na krakowskim Rynku, pod mickiewiczowskim okiem, niejeden chyży, rozchełstany huncwot wywijał hop-siup hołubce i chassé, robiąc swoiste minishow. Nawet ultrazachowawczy krakowianie patrzyli przychylnym okiem na te arcyhulanki i nie odbierali ich jako faux pas. Rzewne rzępolenie ulicznych grajków zastąpiła superradosna gra na banjo (lub bandżo). Damy, całe w ażurze i żorżecie, w których nie paradowały na co dzień, przechadzały się dumnie w poprzek Błoń krakowskich niczym paryżanki po Polach Elizejskich. Wszędzie słychać było ochy i achy. Krzyczano „Hura!”, „Ożeż!”.

Lud tłumnie przybywał także pod Kolumnę (lub kolumnę) Zygmunta. Rozentuzjazmowani warszawiacy powitali na Dworcu Wschodnim Józefa Piłsudskiego, któremu Rada Regencyjna przekazała władzę. Zasnute szarobrunatną mgłą niebo nie najadekwatniej odzwierciedlało nastrój panujący na ulicach Warszawy.

Na Rynku zakopiańskim – pod stojącym tam wówczas dumnie pomnikiem Jagiełły – zgromadziły się oddziały wojska polskiego w maciejówkach i rogatywkach. Na Krupówkach panowały ogólna wesołość i niewielki rozgardiasz.

Ulice wielu innych miast zapełniali ludzie chcący coś niecoś uszczknąć z odświętnej atmosfery. Dzieci biegały w te i wewte, dorośli rzucali się sobie w ramiona. Zapanował miszmasz, ale był to chaos całkowicie pożądany. Rozczulano się na widok polskich żołnierzy i żandarmów. Nawet z najcherlawszych ust dało się słyszeć „Rotę” lub „Bogurodzicę”. Mina nie rzedła nikomu bez względu na stan posiadania czy zdrowia.

Uciemiężeni dotąd pod rządami zaborców Polacy mieli powody do świętowania. Sczerstwiałe dotychczas społeczeństwo, pozbawione nadziei, przestało snuć katastroficzne wizje. Polacy marzyli o tym, że wymażą z pamięci quasi-realność, w której żyli. Bladożółte twarze zhardziały, a sczerniałe oczy odzyskały należyty blask. Pseudouśmiechy zostały zastąpione przez arcyradosne oblicza.

Wywalczona niepodległość stała się iskrą rozpalającą stłamszone społeczeństwo. Nie było dziedziny, która nie przeżywałaby rozkwitu. Czasy zastoju i przymusowego nicnierobienia były już za nami.

Niepodległość, nierzadko sczytywana jedynie z dłoni przez chiromantki, stała się faktem. Nienadaremny okazał się trud włożony w jej odzyskanie, niepłonna nadzieja contra spem nadziei tylu pokoleń.

Otwarty sprawdzian ze znajomości polskiej ortografii dla dorosłych towarzyszył VI Małopolskiemu Dyktandu Niepodległościowemu „Po polsku o historii”. W roku jubileuszu 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości Dyktando Niepodległościowe napisała rekordowa ilość uczniów z ponad 1700 szkół z 6 województw Polski południowej (dolnośląskie, lubelskie, małopolskie, opolskie, podkarpackie, śląskie) oraz polskich szkół za granicą.

Organizatorami „Dyktanda dla Dorosłych” byli Fundacja „Zawsze Warto”, Stowarzyszenie Polonistów, XV Liceum Ogólnokształcące im. Marii Skłodowskie-Curie w Krakowie i Radio Kraków.

Zwycięzca dyktanda i dwóch laureatów konkursu otrzymają nagrody rzeczowe ufundowane przez Organizatorów i Partnera dyktanda: 

Dla Zwycięzcy:
- specjalna pamiątkowa statuetka ufundowana przez Radio Kraków,
 - pakiet SPA i zestaw kosmetyków - nagroda ufundowana przez Laboratorium Kosmetyków Naturalnych Farmona  sp. z o.o.
-  zestaw płyt Radia Kraków,
-  nagroda książkowa ufundowana przez Fundację „Zawsze Warto”

II miejsce:
– romantyczne śniadanie  dla dwojga i zestaw kosmetyków - nagroda ufundowana przez Laboratorium Kosmetyków Naturalnych Farmona  sp. z o.o. 
-  zestaw płyt Radia Kraków 
-  nagroda książkowa ufundowana przez Fundację „Zawsze Warto”

III miejsce:
- zestawy kosmetyków ufundowany  przez Laboratorium Kosmetyków Naturalnych Farmona  sp. z o.o. 
- zestaw płyt Radia Kraków 
-  nagroda książkowa ufundowane przez Fundację „Zawsze Warto”. 

Laureatów dyktanda poznamy 14 listopada.