Fot. PAP/Łukasz Gągulski
Posłuchaj materiału Aleksandry Sobczak
Żegnamy symbol, człowieka wielkiego serca i niezwykłej artystycznej duszy, który potrafił swoją twórczością powiedzieć rzeczy, których większość z nas nie jest w stanie wyrazić, a w każdym razie nie tak, żeby porwać drugich
- powiedział prezydent Andrzej Duda na pogrzebie Leszka Długosza. Zaznaczył, że "jego życie było życiem wartości". "Jego życie było życiem człowieka wartości, artysty bez kompleksów" - dodał.
Niektórzy mówili o nim, że jest bezkompromisowy i nie uważam, żeby mieli rację, bo pan Leszek Długosz był człowiekiem bardzo kompromisowym, bardzo spokojnym i bardzo wyrozumiałym, ale tam, gdzie sprawa dotyczyła tych zasad najgłębszych, rzeczywiście, swoje przekonania miał twarde i niezachwiane. Nigdy im nie zaprzeczył. Był człowiekiem wiary w szerokim tego słowa znaczeniu. Z tego punktu widzenia można powiedzieć, że wędrówka jego życia właśnie zatoczyła koło
- powiedział prezydent.
Ta urna, która stoi tutaj przed nami, w której spoczywają prochy, czyli szczątki doczesne pana Leszka Długosza, to nie jest końcowa kropka. Jego życie z punktu widzenia jego zasad, którym dawał wyraz także w swoich pieśniach, poezji, twórczości, we wszystkim tym, co mówił, pisał toczy się nadal. To jest zdanie złożone. Pewien jego etap się zakończył. Ta urna jest przecinkiem
- zaznaczył.
Jak mówił, "żegnamy naszego przyjaciela, żegnamy symbol, żegnamy człowieka wielkiego serca i niezwykłej artystycznej duszy, który potrafił swoją twórczością powiedzieć rzeczy, których większość z nas nie jest w stanie wyrazić, a w każdym razie nie tak, żeby porwać drugich, a przecież był rozumiany nie tylko w Polsce, ale także poza jej granicami, co tylko dobitniej pokazuje, że był nie tylko Europejczykiem, ale był człowiekiem światowym".
Zwracając się do zmarłego, powiedział:
Panie Leszku, pięknie zapisał się pan w naszej historii, bo z całą pewnością można powiedzieć, że pan ją tworzył, i to zarówno w historii tego miasta, jak i szerzej w historii RP, w wielu ważnych jej momentach, zwłaszcza tej historii najnowszej. Umiał pan nazywać rzeczy po imieniu - tak znaczyło tak, a nie znaczyło nie. W imieniu Rzeczypospolitej z całego serca za to panu dziękuję.
Leszek Długosz - aktor, literat, kompozytor, pianista, śpiewający poeta, legendarny artysta Piwnicy pod Baranami, publicysta, felietonista i… radiowiec.
Urodził się w 1941 roku w Zaklikowie, miasteczku w województwie podkarpackim. Tu ukończył szkołę podstawową i liceum, tu napisał też swoje pierwsze wiersze i piosenki. W 1959 roku zdał maturę i wyjechał na studia do Krakowa. W 1964 roku ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1964 – 1966 studiował także na Wydziale Aktorskim PWST w Krakowie. Zadebiutował w 1964 roku w działającym przy Uniwersytecie Jagiellońskim, studenckim kabarecie, czyli Teatrzyku Piosenki Hefajstos. Rok później związał się z krakowską Piwnicą pod Baranami, której stał się przez kolejne dziesięć lat jednym z najbardziej rozpoznawalnych artystów. Od 1978 roku, po rozstaniu z kabaretem kontynuuje karierę piosenkarską i kompozytorską, wydaje kolejne tomiki poezji. Z własnymi recitalami występuje w całej Polsce, a także zagranicą m.in. w Austrii, Francji, Kanadzie, RFN, Szwecji, USA, we Włoszech. Publikuje w krajowej prasie swoje felietony, współpracuje z telewizją. W 2007 rok w wyborach parlamentarnych kandydował z ramienia PiS do senatu, ale nie uzyskał mandatu.
Osobnym ważnym rozdziałem w biografii Leszka Długosza jest jego współpraca z radiem, przede wszystkim z rozgłośnią radiową w Krakowie. Pierwsze nagrania dla Radia Kraków w latach 60. XX wieku związane były z różnymi programami przygotowanymi z Piwnicą pod Baranami. W latach 90. artysta był częstym gościem cyklicznej audycji Piwnicy, która ukazywała się do 1998 r. pod redakcją Jolanty Drużyńskiej. W tym czasie rozpoczął także stałą współpracę z krakowskim radiem. Powstały autorskie cykle artysty: „Zdaniem mojego pianina” i „Literatura według Leszka Długosza”. W 2007 roku powstaje, emitowana z kilkuletnią przerwą do dziś, audycja pt. „Przyjemności niedzieli”.
Od lat 80. XX wieku Leszek Długosz współpracował także z radiową reżyserką Romaną Bobrowską. W jej opracowaniu powstały programy poetycko-muzyczne z muzyką i tekstami Długosza: „Moi srebrnogłowi koledzy”, „Album krakowski - wszędzie”, „Arkusze pamięci”, słuchowisko z udziałem poety „Róże i chochoły”, także słuchowiska poetyckie na podstawie jego wierszy: „Niechby nad różą kto pochylony” czy „Po głosach, po śladach” z udziałem wybitnych aktorów m.in. Anny Polony, Jerzego Radziwiłowicza. Wybór wierszy Leszka Długosza w jego interpelacji ukazał się także na płycie wydanej przez Radio Kraków w 1997 roku ”Głosy poetów” w reżyserii Romany Bobrowskiej i w muzycznej oprawie Długosza.
W 2013 roku Leszek Długosz wydał swoje wspomnienia o legendarnym krakowskim kabarecie pt. "Pod Baranami. Ten szczęsny czas…" Poszerzone wydanie książki z podtytułem „sceny i obrazy z "życia piwnicznego" w Krakowie w latach 60. i 70. XX wieku” wydane zostało trzy lata później.
Artysta ma na swoim koncie wiele nagród, wyróżnień m.in. w 2006 roku odznaczony został Srebrnym Medalem "Zasłużony kulturze Gloria Artis" a w 2021 roku otrzymał z rąk prezydenta Andrzeja Dudy Order Orła Białego.
