Wspominamy tych, którzy odeszli w ostatnim roku

WŁADYSŁAW BARTOSZEWSKI (19 lutego 1922 Warszawa - 24 kwietnia 2015 Warszawa) -  „Życie nie musi być łatwe, gorzej jak jest nudne” - mawiał prof. Władysław Bartoszewski. Jego długie życie łatwe na pewno nie było, za to pełne dramatycznych zwrotów.

W 1940 jako 18-latek na parę miesięcy trafił do obozu Auschwitz. Zwolniony, włączył się a akcje pomocy Żydom, żołnierz AK, walczył w Powstaniu Warszawskim, po wojnie aresztowany, cztery lata spędził w stalinowskim więzieniu. Autor ponad 50 książek, głównie o historii Polski pod okupacją niemiecką, w tym fundamentalnej pracy „Ten jest z ojczyzny mojej. Polacy z pomocą Żydom 1939- 45", oraz kroniki wojennej stolicy  „1859 dni Warszawy”.

Współpracownik Radia Wolna Europa i krakowskiego Tygodnika Powszechnego. W okresie PRL nieustannie inwigilowany. Po 1989 roku ambasador RP i dwukrotnie minister spraw zagranicznych. Pomimo traumatycznych wojennych doświadczeń, orędownik pojednania polsko-niemieckiego. Gorący zwolennik integracji Polski z Europą. Honorowy Obywatel Państwa Izrael. Niedługo przed śmiercią Władysław Bartoszewski otrzymał honorowe obywatelstwo Miasta Krakowa. Zmarł 24 kwietnia 2015 roku. Został pochowany na warszawskim Cmentarzu Powązkowskim.

Tomasz Skrzyński (1923 - 2015) - absolwent filologii angielskiej i Wydziału Prawa UJ, działacz organizacji kombatanckich, społecznik.

W czasie II wojny światowej żołnierz Polskich Sił Zbrojnych, ppor Pułku Ułanów Karpackich w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Karpackich. Uczestnik walk  w obronie Tobruku oraz kampanii włoskiej. Brał udział między innymi w bitwie o Monte Cassino i Ankonę.

Po wojnie szykanowany jako b. żołnierz PSZ, od 1973 związany z Budimexem - Centralą Handlu Zagranicznego Budownictwa. Po przejściu na emeryturę działacz organizacji kombatanckich, społecznik, redaktor naczelny pisma "Ułan Karpacki".

Odznaczony między innymi Krzyżem Walecznych, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski a także wojennymi odznaczeniami polskimi i brytyjskimi. Ostatni ułan karpacki zmarł 19 czerwca br. Pochowany został w Krakowie na cmentarzu Rakowickim.

Józef Oleksy (1946 – 2015) - Urodził się i pierwsza lata życia spędził w Nowym Sączu. Przez całe swoje życie zawsze podkreślał swoje sądeckie pochodzenie.

W okresie PRL działacz PZPR i pierwszy sekretarz Komitetu Wojewódzkiego w Białej Podlaskiej. Marszałek Sejmu w latach 1993–1995 i 2004–2005, premier Polski w latach 1995–1996, w 2004 wicepremier oraz minister spraw wewnętrznych i administracji w rządzie Leszka Millera, poseł na sejm w latach 1989–2005 (X, I, II, III i IV kadencji), przewodniczący Socjaldemokracji Rzeczpospolitej Polskiej (1996–1997) i Sojuszu Lewicy Demokratycznej (2004–2005), wiceprzewodniczący SLD w latach 2003–2004 i 2012–2015.

Zmarł 9 stycznia 2015 roku. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

Józef Jungiewicz (1936 – 2015) - Urodził się w 1936 r. w Połańcu. Do Nowego Sącza trafił w 1966 r. po studiach na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1980 roku wstąpił do Solidarności. W stanie wojennym został internowany. W 1990 roku był jednym z założycieli Porozumienia Centrum w Nowym Sączu. Poseł na Sejm pierwszej kadencji po 1989 r. z okręgu nowosądeckiego, wojewoda nowosądecki w latach 1992 – 1993.

Zmarł 20 lipca 2015 r. Został pochowany na cmentarzu w Tegoborzu.

Prof. Michał Rożek (1946 - 2015) - autor licznych publikacji poświęconych głównie sztuce i historii Krakowa.

Przez całe życie związany był z tym miastem: tu się urodził, ukończył II Liceum Ogólnokształcące im. Sobieskiego, a następnie Historię Sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był ulubieńcem prof. Karola Estreichera, który w swoich Dziennikach poświęcił mu kilka ciepłych słów.

Co rzadkie, wielką wiedzę naukową łączył z darem popularyzowania, stąd lista jego publikacji przekroczyła setkę. Pisał w Dzienniku Polskim, występował w telewizji, zaglądał do Radia Kraków - mieszkał niedaleko, przy ul. Łobzowskiej. Nie bał się pytań - także od tych najmłodszych czytelników, z którymi spotykał się w bibliotekach.

Na pytanie o ulubiony zakątek Krakowa niezmiennie wskazywał na Katedrę wawelską podkreślając swój emocjonalny stosunek do niej. Ale chodził też nieprzetartymi szlakami, wyszukiwał ciekawostki, przeglądał nietknięte od lat dokumenty. Nie używał komórki ani komputera. Luźne kartki z notatkami trzymał w tekturowym pudełku.

Zmarł w czerwcu i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Alei Zasłużonych. Pozostały książki, także i te, które zdążył złożyć do druku kilka dni przed śmiercią.

MARCIN PAWLAK (22.10.1950 r. Myślenice  - 12.01.2015 r. Dobczyce) - Burmistrz Gminy i Miasta Dobczyce w latach 1990 - 1998 oraz 2002 - 2015, członek Zarządu Województwa Małopolskiego 1998-2002.

Takiego burmistrza Dobczyce nie miały. Gdy skończył się PRL, Marcin Pawlak, prywatny przedsiębiorca, członek Solidarności, podjął trud odbudowy polskiej demokracji. Tej najważniejszej, bo najbliższej obywatelowi, na gminnym szczeblu. Świetny organizator, człowiek o pasji społecznika, nie urzędnika, a ponadto krasomówca, który potrafił zjednać sobie słuchaczy i przekonać do swoich pomysłów.

To właśnie z jego inspiracji w Dobczycach powstała jedna z pierwszych w Polsce stref ekonomicznych. Powoli, acz konsekwentnie regulowano zaniedbane sprawy gospodarki komunalnej. Miasteczko i gmina zaczęły zmieniać swój wygląd. Budował szkoły, pomagał ludziom po powodzi i... nigdy nie opuścił inauguracji roku akademickiego w Seminarium Misyjnym księży Sercanów w Stadnikach, w uczelni którą ukończył jeden z jego synów. Potrafił promować swą gminę i w Małopolsce i w Warszawie i za granicą, gdy nawiązywał partnerskie kontakty z niemieckim Versmold czy słowackimi Szariszskimi Michalanami.

Pracę Marcina Pawlaka doceniali mieszkańcy Dobczyc. Był burmistrzem przez 21 lat, a w międzyczasie przez 4 lata służył swym samorządowym doświadczeniem pierwszemu Zarządowi Województwa Małopolskiego. Był jego członkiem.

Powrócił na fotel burmistrza w 2002 r. wybrany przez 80% mieszkańców. Nie gorzej było w kolejnych kadencjach - 75 i 72% głosów wyborców.
W ostatnich latach życia, ten pracowity i głęboko wierzący człowiek przeżył rodzinną tragedię, stracił jedyną córkę, która zmarła po porodzie. Kolejna dotknęła go bezpośrednio. Choroba nowotworowa nieuchronnie postępowała, ale Marcin Pawlak się nie poddawał. Wspierali go mieszkańcy. W 2014 r. rozpoczął szóstą kadencje na urzędzie burmistrza znów z 80% poparciem. Niestety, już jej nie dokończył. Marcin Pawlak zmarł 12 stycznia 2015 r. i został pochowany na dobczyckim cmentarzu. Żegnały go tłumy wdzięcznych ludzi.