W styczniu 2023 roku Unia Europejska dopuściła możliwość dodawania do żywności proszku ze zmielonych świerszczy. Wywołało to falę medialnej histerii w niektórych środowiskach politycznych. Tymczasem – jak przypomina prof. Marcin Urbaniak, kognitywista, etyk środowiskowy i zoopsycholog – przepisy unijne jedynie dopuszczają , ale nie nakazują stosowania tego składnika. Europejczycy i Amerykanie reagują na owady najczęściej lękiem, obrzydzeniem, wstrętem. Kojarzymy je jednoznacznie: zgnilizna, rozkład, śmierć, brud, zanieczyszczenia. Na myśl przychodzą przede wszystkim komary, muchy czy mole – czyli gatunki inwazyjne i natrętne.
Trzeba jednak pamiętać, że Europejczycy stanowią jedynie ułamek z 8 miliardów ludzi na świecie. Owady – jako zwierzęta możliwe do przemysłowej hodowli – są teoretycznie najłatwiejszym, najszybszym i najbardziej masowym źródłem białka. Z ekonomicznego punktu widzenia to jedna z najtańszych i najefektywniejszych dróg pozyskiwania mięsa, bez sięgania po kontrowersyjne substytuty, które często budzą niechęć, wątpliwości lub drwinę. Mam tu na myśli dietę roślinną, którą część społeczeństwa próbuje przeciwstawić tradycyjnej diecie mięsnej.
Z etycznej perspektywy – jeśli hodowla przemysłowa ssaków powoduje ogromne cierpienie i jest moralnie nieakceptowalna dla empatycznego człowieka, a przy tym pogłębia zmiany klimatyczne – to logiczne wydaje się poszukiwanie alternatyw wśród organizmów niżej w hierarchii ewolucyjnej. Takich, które prawdopodobnie nie cierpią lub ich cierpienie nie jest porównywalne z cierpieniem ssaków, a hodowla jest mniej obciążająca dla środowiska.
Komary? Zjadłbyś?
Strząsnąłbym jak Dalajlama XIV – mówi prof. Urbaniak. – Nie zjadłbym, z powodów empatycznych i estetycznych. Zjedzenie takiego owada przez lądowego ssaka, który jest dużą małpą ważącą około siedemdziesięciu kilogramów, nie ma biologicznego sensu – o ile ma dostęp do innych źródeł pożywienia.
W piśmie przyrodniczym Jakub Urbański przypomina, że co czwarty człowiek na świecie jada owady. Dla Europejczyków to statystyczny szok. A jednak na początku XX wieku we Francji popularna była zupa z chrząszczy majowych.
Wobec chrząszcza odczuwam większą empatię niż wobec komara – przyznaje ekspert – głównie dlatego, że jako dorosły osobnik (imago) jest większy i bardziej „osobowy” w odbiorze.
100 gramów owadów to średnio 36 gramów białka – to całkiem dobry wynik. Problem w tym, że owady czują ból .
Stawonogi mają rozwinięty układ nerwowy, tzw. łańcuszkowy, ze zwojem mózgowym. Posiadają też specjalne komórki nerwowe – nocyceptory – odpowiedzialne za odbieranie szkodliwych bodźców. W zoologicznej hierarchii można zejść aż do pierścienic, analizując to, co stanowi o odczuwaniu bólu. Choć nie da się tego porównać do ludzkiego cierpienia, to zachowania owadów wyraźnie wskazują, że unikają bólu za wszelką cenę.
Zostaje pytanie : czy świadomość ich cierpienia coś dla nas znaczy?
Wyślij opinię na temat artykułu
Komentarze (0)
Brak komentarzy
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit.
Amet architecto
asperiores deleniti dicta dolores earum illo iste
Posłuchasz nas
Kraków 101.6 MHz
Tarnów 101 MHz
Zakopane 100 MHz
Andrychów 98.8 MHz
Gorlice 97.4 MHz
Krynica-Zdrój 102.1 MHz
Rabka-Zdrój 87.6 MHz
Szczawnica 90 MHz
Nowy Sącz 90 MHz
