Cieplak, Twardoch i Lavant w listopadowym Sądzie nad książką. WIDEO

Prowadzenie: Katarzyna Fortuna (Radio Kraków) i Dariusz Kawa (Instytut Książki).

Środa 15 listopada, g. 18, studio im. Romany Bobrowskiej w Radiu Kraków.

Anna Cieplak "Lata powyżej zera", Znak Literanova

To manifest pokolenia, które zaczęło kumać, co się dzieje, mniej więcej w pamiętnym roku zerowym, gdy w Rosji Jelcyn zamienił się w Putina, gdy z okna bloku spadł na ziemię Magik, ale mimo to świat się nie skończył, choć miał się skończyć, a zamiast tego tak naprawdę się zaczął.
Ziemowit Szczerek

Anna Cieplak - urodzona w 1988 roku animatorka kultury, aktywistka miejska i autorka książki „Zaufanie” – na co dzień pracuje z dziećmi i młodzieżą (od 2009 w Świetlicy Krytyki Politycznej „Na Granicy” w Cieszynie). W 2014 roku została nagrodzona przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego za działalność w zakresie kultury.

Jej powieść „Ma być czysto” otrzymała Nagrodę Gombrowicza oraz Nagrodę Conrada za najlepszy debiut.

Szczepan Twardoch "Ballada o pewnej panience", Wydawnictwo Literackie

Książka zawiera 11 najważniejszych opowiadań autora”Morfiny”.

Magnetyzująca wyobraźnia, przewrotne fabuły, czarny humor. Sceneria zadrzeń: od Górnego Śląska przez warszawę do alternatywnych rzeczywistości. Cielesność, psychiczne osaczenie, graniczne momenty.

Szczepan Twardoch, (ur.1979) – jeden z najbardziej cenionych polskich współczesnych pisarzy. Autor bestsellerowych powieści: Drach (2014), uhonorowanej Nagrodą im. Kościelskich i niemiecką nagrodą literacką Brücke Berlin, Morfina (2012), za którą otrzymał Paszport „Polityki”, Wawrzyn Śląski, Nagrodę Czytelników „Nike” i rekordową liczbą nominacji do nagród (m.in. Nike, Gdyni, Angelusa). Jest też autorem uznawanego za literackie odkrycie Wiecznego Grunwaldu (2010) oraz dzienników Wieloryby i ćmy (2015). Mieszka w Pilchowicach na Górnym Śląsku.

Christine Lavant "Zapiski z domu wariatów", Ossolineum

Po nieudanej próbie samobójczej Christine Lavant zgłosiła się do kliniki psychiatrycznej w Klagenfurcie, gdzie spędziła sześć tygodni – był rok 1935, przyszła autorka miała dwadzieścia lat. Ów obraz z przeszłości został wywołany i poddany obróbce literackiej jako Zapiski z domu wariatów ponad dekadę później, aczkolwiek pierwsza niemiecka edycja ukazała się dopiero w 2001 roku.

Lavant nie odważyła się wydać tej książki za życia – być może nie tylko ze względów osobistych, ale i z powodu szerszego kontekstu historycznego, tj. niechlubnego uwikłania Austrii w nazizm. Po II wojnie światowej okazało się bowiem, że w czasach III Rzeszy w szpitalu, w którym kilka lat wcześniej przebywała pisarka, przeprowadzano eksterminację osób chorych umysłowo i upośledzonych. Autorka, pełna też wątpliwości co do opisu postaci mających rozpoznawalne pierwowzory, zniszczyła własny rękopis. Późniejsza publikacja była możliwa dzięki manuskryptowi zachowanemu przez tłumaczkę, która w latach pięćdziesiątych przełożyła fragment na język angielski.

Zapiski to proza jednocześnie autentyczna i wyrafinowana, osobista i pełna dramatyzmu narracja łączy się w niej z artystyczną dojrzałością i oryginalnością języka.

Projekt realizowany w ramach programu Ministerstwa Kultury "Promocja czytelnictwa”. 

Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego:

Instytut Książki: