Fot. Barbara Błaszczyk
Jak się do tego zabrać?
Takie domki możemy stworzyć zupełnie sami i nie są do tego potrzebne żadne specjalne umiejętności czy zasobny budżet. Wręcz możemy wykorzystać do ich zbudowania materiały, które zazwyczaj lądują na kompoście lub w śmietniku. Na ściany i dach domku możemy użyć starych desek, a z cienkiej sklejki zrobimy tylną ściankę domku i wiatr nie będzie wywiewać mieszkańców. Widziałam domki dla owadów zrobione w starej szafce, a wtedy kiedy dysponujemy dużym ogrodem, domek można zbudować nawet z palet.
Wnętrze wypełnić należy przyciętymi na odpowiedni wymiar (na głębokość domku) pędami roślin o pustym wnętrzu – bzu czarnego, malin, bambusów, forsycji, czy też słomy. Drobniejsze gałązki możemy powiązać w pakieciki. Pomiędzy nimi umieśćmy grubsze gałęzie z ponawiercanymi otworami o średnicy 3-7 mm. Jako wypełniacz można także użyć kawałków kory, glinę, cegłę dziurawkę. Dobrze jest wybierać różnorodne surowce, dzięki czemu każdy z potencjalnych mieszkańców wybierze najbardziej odpowiednie dla niego „pokoje”, a sam domek będzie nie tylko uniwersalny, ale także atrakcyjny wizualnie.
Malujemy?
Jeśli będziemy chcieli go pomalować, to wybierajmy barwy zbliżone do kolorów kwiatów, a same farby czy kleje niech koniecznie będą nietoksyczne. Sprawdzą się tu farby do drewna z atestami dopuszczającymi do użytku w pokojach dziecięcych. Ciekawostką jest, że trzmiele bardzo lubią kolor niebieski, więc część domku dla nich przeznaczoną możemy pomalować właśnie na ten kolor. Przód domku zabezpieczymy, przymocowując siatkę metalową o oczkach heksagonalnych, taką jak stosuje się dla drobiu, lub nylonową siatkę przeciw kretom, co zapobiegnie wypadaniu zawartości.
Domki mogą, a wręcz powinny stać lub wisieć w ogrodach przez cały rok, bo zadomowione owady schronią się w nich także na zimę. Najlepiej gdy umieścimy je w miejscu słonecznym, osłoniętym od silnego wiatru i zabezpieczonym przed deszczem. Idealnie byłoby gdyby w pobliżu znajdowała się rabata kwiatowa, bo wtedy stołówka będzie blisko. Na takiej rabacie mogą rosnąć na przykład rozchodniki okazałe, kocimiętka, pysznogłówka, ogóreczniki i inne rośliny miododajne.
Zalety:
- przyczyniamy się do powiększania populacji dzikich owadów zapylających, zapewniając im schronienie i miejsce do rozwoju;
- zyskujemy pracowitych zapylaczy w naszym ogrodzie, bo przodują w tym dzikie murarki, które w zapylaniu kwiatów są wydajniejsze niż pszczoły miodne, a do tego nie tworzą rojów i nie atakują ludzi. Dzięki nim plony w sadzie i warzywniku będą zdecydowanie większe;
- zmniejszamy zużycie środków chemicznych, bo mieszkańcy domków ograniczają populację szkodników takich jak mszyce i przędziorki. Niedocenianymi drapieżcami są biedronki i złotooki (oraz ich larwy), żywiące się mszycami;
- możemy lepiej poznawać przyrodę dzięki obserwacji z bliska. Ma to również aspekt edukacyjny dla dzieci.
Barbara Błaszczyk i Anna Łoś
