Slow jogging – małe kroki, wielkie zmiany

Anna Piekarczyk
Przed hejnałem
Czwartek, 2025.12.18

W poniedziałki nad Zalewem nowohuckim "biega" regularnie grupa seniorów. Poruszają się jednak w sposób, który idącym osobom pozwala na ich wyminięcie... W slow joggingu nie chodzi bowiem o dynamiczne pokonywanie odległości ale podążanie w tempie własnych myśli w towarzystwie grupy.

Historia Teresy Walczak - jednej z uczestniczek zajęć slow joggingu zaczyna się od trudnego okresu po stracie męża. Jak przyznaje, długotrwała depresja sprawiła, że życie na pewien czas zupełnie zwolniło. Wszystko zmieniło się, gdy koleżanki wyciągnęły ją „do grupy”, a tam pojawiła się nowa energia i… instruktorka Urszula Gącik – instruktorka slow joggingu. „No życie się zaczęło zmieniać” – wspomina. Regularne treningi wpłynęły nie tylko na kondycję, ale też na sposób myślenia i codzienne nawyki.

Slow jogging okazał się formą aktywności, która nie wymaga specjalistycznego sprzętu ani przygotowania. „To jest forma, do której nie potrzebujesz nic, kompletnie nic… dobre chęci, tylko żeby zacząć” – podkreśla Urszula Gącik. Celem jest ruch w tempie „Niko Niko”, czyli w języku japońskim z uśmiechem ( to tempo rzędu 12 km/h, a dla początkujących 5-6 km/h), bez zadyszki i bez presji na wynik. „Każdy biegnie swoim tempem… jeśli dostajesz zadyszki, to znaczy, że tempo jest za duże i musisz zwolnić”.

Ważnym elementem jest także wspólnota, jaka tworzy się wokół zajęć. Instruktorka prowadzi dziś jedenaście grup i dostosowuje bieg do uczestników. Treningi zazwyczaj obejmują od 3,5 do 4 kilometrów, a najważniejsze jest poczucie, że można być aktywnym bez presji i rywalizacji. „Ta energia, jaka się tworzy w grupie, tego nie zastąpi nikt”.

Slow jogging przynosi realne korzyści zdrowotne. Pani Teresa przyznaje, że na początku było trudno i pojawiały się bóle, ale szybko przyszła poprawa kondycji i samopoczucia. „Wracałam z takich zajęć bardzo zadowolona, wręcz szczęśliwa” – mówi. Po czasie zauważyła także zmiany w codziennych nawykach: brak ruchu zaczął jej zwyczajnie… przeszkadzać.

Instruktorka podkreśla też, że slow jogging jest dla każdego i wszędzie: w domu, w parku, nawet w podróży. Najważniejsze, by zacząć i wyjść z domu. „Wyjdź, jak przyjdziesz, to już jesteś mój. Wyjdź, po prostu wyjdź” – zachęca. I jak pokazuje przykład uczestników, naprawdę warto, bo „każdy, kto chodzi regularnie, wychodzi z tych zajęć zdrowszy”.

Autor:

Anna Piekarczyk

Komentarze (0)

Brak komentarzy

Kultura

Sport

Muzyka

Audycje

Podcasty

Kontakt

Ramówka

Studia nagraniowe

Slow jogging – małe kroki, wielkie zmiany

Komentarze (0)

Dodaj komentarz

Najnowsze

To będzie kluczowe pół roku dla przyszłości Grupy Azoty. Frustracja wśród pracowników coraz większa

Od wieńczarek do współczesności. Co dziś zostało z tradycji krakowskich kwiaciarek?

"Kwiaty pod Adasiem składały moja babcia, moja mama, składałem i ja". Krakowskie kwiaciarki protestują

Negocjacje pokojowe Trumpa widziane z Kijowa. „Nie ma tu wiary w szybki koniec wojny”

SCT w Krakowie dzieli mieszkańców: „Blade Runners” w sieci, miasto ostrzega przed konsekwencjami

Dziecko nie jest małym dorosłym. Świat widziany oczami dziecka

Zamiast konnych elekryczne? Aktywiści domagali się likwidacji dorożek konnych w Krakowie

Zaatakowali prezesa klubu. Jest akt oskarżenia wobec pseudokibiców Sandecji

Myślenice kolejnym miastem, które wprowadziło nocną prohibicję

Biegać zimą czy zrobić sobie przerwę? "Zima to świetny okres, by wzmocnić swoje ciało"

Kiedy warto wykonać rezonans magnetyczny? 5 sygnałów, których nie można ignorować

Oświęcim: interwencja mieszkańców zapobiegła zamarznięciu 49-latka

Błędowski & Jemioła