Psychopatia – pokusa szybkiej diagnozy
Nie, nie jestem w stanie rozpoznać cech psychopatycznych u osoby tylko na podstawie jej zachowania w przestrzeni publicznej. I unikam takich prób
- wyjaśnia na wstępie Marcin Szafrański. To – jak mówi – jedna z największych pokus, także dla specjalistów, ale nieetyczna i nieuprawniona.
Rozróżnia także istotną kwestię między cechami psychopatycznymi a psychopatią jako diagnozą kliniczną, podkreślając, że granica bywa płynna, ale niezwykle ważna diagnostycznie i społecznie.
Psychopatia, socjopatia, zaburzenie antyspołeczne
Psychopatia, dziś zastępowana raczej terminem antyspołeczne zaburzenie osobowości, to – jak zaznacza ekspert – pojęcie historyczne, które wciąż powraca. Szafrański przybliża różnice:
Psychopatia akcentuje cechy osobiste, socjopatia – wpływy społeczne. Dziś oba pojęcia bywają używane zamiennie, choć nie są już oficjalnie klasyfikowane w aktualnych systemach diagnostycznych jak ICD-11 czy DSM-5.
Co naprawdę charakteryzuje osobę z zaburzeniem antyspołecznym?
Do typowych cech zaliczamy:
-
łamanie norm społecznych i moralnych,
-
brak empatii, poczucia winy i żalu,
-
impulsywność i agresja,
-
manipulacja i wykorzystywanie innych dla własnych celów,
-
podejmowanie ryzykownych działań i lekceważenie odpowiedzialności.
Współczesne klasyfikacje medyczne odchodzą od sztywnych ram i skupiają się bardziej na zachowaniach niż trwałych cechach osobowości.
Czy każdy może zostać psychopatą?
Nie. Mówimy tu o trwałym wzorcu zachowań, który rozwija się przez lata, nie o jednorazowych sytuacjach stresowych czy ekstremalnych reakcjach
- mówi Marcin Szafrański. Zwraca uwagę, że choć pewne cechy „psychopatyczne” mogą chwilowo wystąpić u każdego – np. brak empatii w sytuacji zagrożenia – to nie oznacza, że mamy do czynienia z zaburzeniem.
Skąd się bierze to zaburzenie?
Z badań wynika, że czynniki genetyczne odgrywają tu dużą rolę. Na przykład mutacje genów odpowiedzialnych za metabolizm serotoniny zwiększają ryzyko. Wpływ mają także czynniki środowiskowe i wychowawcze. Współczesne podejście to model wieloczynnikowy, uwzględniający interakcje genów i środowiska.
Leczenie – czy psychopatia jest uleczalna?
Psychopatia w tradycyjnym ujęciu uchodzi za nieuleczalną, ale pewne formy terapii mogą poprawiać funkcjonowanie osoby z tym zaburzeniem
– tłumaczy Szafrański. Najlepiej przebadaną formą jest terapia dialektyczno-behawioralna, która pomaga regulować emocje i uczyć się reakcji społecznie akceptowalnych. Wspomagająco stosowana bywa również farmakoterapia.
Mity: psychopata to mężczyzna i geniusz?
Dane pokazują, że trzykrotnie częściej diagnozuje się to zaburzenie u mężczyzn. Jednak mit o ponadprzeciętnej inteligencji psychopatów nie znajduje potwierdzenia w badaniach. Wręcz przeciwnie – niektóre pokazują, że ich zdolności poznawcze bywają niższe niż przeciętne, zwłaszcza w zakresie tzw. inteligencji społecznej.
Psychopatia a zawody
W niektórych zawodach – jak liderzy, menedżerowie, dziennikarze, chirurdzy – łatwiej dostrzec pewne cechy związane z psychopatią. „Ale to nie znaczy, że osoby wykonujące te zawody są psychopatami” – podkreśla Szafrański. Czasem chodzi o zdolność do szybkiego podejmowania decyzji, niską reaktywność emocjonalną czy dominację – cechy pożądane w kontekście zawodowym, a nie patologiczne.