Wystawa Jiríego Kolára to pierwsza w Polsce tak duża monograficzna prezentacja prac jednego z najwybitniejszych czeskich artystów. Tworzył między innymi surrealistyczne kolaże, często wykonywane nowatorskimi technikami. Jego prace plastyczne odzwierciedlają w swojej złożonej strukturze różnorodność zainteresowań artysty. Obok twórczości wizualnej Kolár zajmował się również literaturą, zarówno poezją, jak i prozą.

Jiří Kolář (ur. 24 września 1914, Protivín - zm. 11 sierpnia 2002 w Pradze) – poeta, dramaturg, teoretyk, tłumacz i plastyk czeski.

W 1934 pod wpływem poetyzmu, futuryzmu i surrealizmu zaczął pisać wiersze i tworzyć kolaże. W 1942 został jednym z założycieli stowarzyszenia twórczego Skupina 42 (Grupa 42) istniejącego do 1948. W okresie stalinowskim więziony (1953). Po 1970 nie mógł w ojczyźnie publikować ani wystawiać. Od 1979 przebywał poza Czechosłowacją, najpierw w Berlinie Zachodnim, potem w Paryżu. Otrzymał obywatelstwo francuskie. Od początku lat osiemdziesiątych wydawał poświęcony sztuce czeskiej kwartalnik „Revue K”, wychodzący w czeskiej i francuskiej wersji językowej. W 1997 zdecydował się wrócić do Pragi.

Dla utworów Kolářa charakterystyczne są gwałtowne zderzanie ze sobą przeciwieństw , wykorzystywanie techniki montażu „gotowych”, wziętych z rzeczywistości tekstów, metoda wariacji, zamiłowanie do konkretu, forma dziennika, postawa świadka, zobowiązanego dać wierną (postulat mówienia prawdy jest dla Kolářa pierwszoplanowy) relację o rzeczywistości. Poeta nieufnie bada możliwości języka, poddaje go nieubłaganej krytyce, by wreszcie od niego odejść. Brutalny i drastyczny charakter niektórych utworów, mających wstrząsnąć odbiorcą, zdradza zacięcie moralistyczne.

Wystawie towarzyszy wydane przez MOCAK pierwsze polskie tłumaczenie Naocznego świadka, powojennego dziennika Kolára.

Wystawa czynna do 27 stycznia