„Ludzie, gdzie są strzałki?!”
Wystartowaliśmy z dworca kolejowego w Nowym Targu, trasa prowadzi gładkim asfaltem wzdłuż Dunajca. Ale z Nowego Targu trzeba najpierw wyjechać, co łatwe nie było – można się pogubić w oznakowaniu tras („ludzie, gdzie są strzałki?!”).
Za to za miastem już elegancko – ścieżka odseparowana od ruchu ogólnego, gładka, wygodna. W Waksmundzie musieliśmy jednak wskoczyć na drogę lokalną i oczywiście trochę się pogubiliśmy. Może trzeba było bardziej skupić się na jeździe, a rozmawiać (nie wiemy, czy wszyscy radiowcy tak mają, ale my poza anteną gadamy i gadamy, nawet pedałując).
Mijaliśmy malownicze miejsca, na przykład Łopuszną z dworkiem Tetmajera, do którego kiedyś na pewno zajrzymy. Jeżeli macie czas, zjedźcie z trasy i wpadnijcie do Dębna, żeby zobaczyć gotycki, drewniany kościół (jest wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO). My pojechaliśmy, ale oznakowanie było jakieś dziwne, więc znowu kluczyliśmy. W podróżowaniu rowerem najlepsze, że w ogóle można się zgubić, a potem szukać rozwiązania (i odkryć coś zaskakującego).
Czerwony Klasztor – baj-ko-wo!
A potem już Jezioro Czorsztyńskie.
Jaka to jest świetna sprawa! Jechaliśmy wzdłuż jeziora leniwie, ruch był spory, bo najwyraźniej inni też pomyśleli, że ta trasa to świetna sprawa. W Falsztynie był podjazd, napociliśmy się strasznie, czasami rowery po prostu prowadziliśmy (ale z honorem!). Wokół jeziora sporo jest miejsc, gdzie można coś zjeść, napić się (i są MOR-y). Gdyby nie było tego wzniesienia, nie byłoby widoków. A przecież tą trasą podróżuje się dla nich właśnie.
Dojechaliśmy do Niedzicy - tu też podjazdy i widoki. Podjazdy mogą człowieka dobić, ale widoki regenerują. W dodatku nie nudzą się, bo każdy ma inne detale.
Wybraliśmy się przez Słowację (drogami w ruchu ogólnym, tu raczej jest spokojnie) do Czerwonego Klasztoru. Znacie to miejsce? Wygląda bajkowo – jest nad Dunajcem, w stóp Trzech Koron. Jeżeli jedziecie rankiem, to jeszcze dogonicie mgłę, która snuje się nad rzeką, zachwycające! A, spróbujcie smażonego ser (smažený sýr,).
Widowiskowy Przełom Dunajca
Pojechaliśmy do Szczawnicy - otoczonej górami, z zadbanym deptakiem, pijalnią wód mineralnych, kawiarniami i górskim powietrzem. I tu właśnie zeszliśmy z rowerów (ale możecie jechać dalej – do Krościenka). Kręciliśmy pięć, może sześć godzin.
To było świetne 60 kilometrów, które naprawdę „weszło nam w nogi”. Widowiskowy odcinek przez Przełom Dunajca, przejazd przez Sromowce Niżne i most na słowacką stronę... Trasa jest bezpieczna i dobrze przystosowana dla rodzin z dziećmi (ale uprzedzamy, że z przyczepką pod górę będzie ciężko). Rowerzyści oceniają ją bardzo wysoko, i nie tylko ci polscy. Więc proszę państwa – duma.
Szerokiej drogi dla was wszystkich!
Małopolska na dwóch kółkach – słuchaj Radia Kraków, co tydzień do wygrania rower!
Ocena trasy (w skali od 1 do 6) – 4,6
Kryteria:
- bezpieczeństwo i jakość trasy – 5,
- atrakcyjność krajobrazowa i turystyczna – 5,
- dostępność i udogodnienia dla rowerzystów – 5,
- dojazd i logistyka – 3 (ze Szczawnicy nie wrócicie pociągiem),
- poziom trudności i uniwersalność trasy – 5 (wzniesienia i wzniesienia).
