W Krakowie najliczniej występuje dzięcioł duży i dzięcioł zielony. Nieco rzadsze są dzięciołek i dzięcioł średni. Najrzadziej można spotkać w Krakowie dzięcioła zielonosiwego, czarnego czy krętogłowa. Dzięcioły potrafią bardzo szybko adaptować się do zmian krajobrazu, niemal wszystkie mogą zasiedlać zieleń osiedli, parki oraz szpalery przydrożnych drzew. Połowa krakowskich gatunków dzięciołów jest chroniona dyrektywą ptasią Unii Europejskiej.
Tak bogatych zgrupowań dzięciołów nie byłoby w Krakowie, gdyby zarządcy częściej usuwali dojrzałe i martwe drzewa oraz gdyby częściej przycinali martwe gałęzie. "Dzięcioły są „adwokatami” całego ekosystemu, więc wspieranie ich
obecności (przez pozostawianie martwego drewna) będzie miało pozytywny efekt dla szerzej rozumianej bioróżnorodności – kiedy jest więcej dzięciołów, jest również więcej dziuplaków (zarówno ptaków i ssaków),owadów i grzybów" - twierdzi dr A. Frohlich. Ptaki te do życia potrzebują martwego i miękkiego drewna. Łatwiej w takim wykuć dziuplę i znaleźć pożywienie. Kontrola 60 stuhektarowych powierzchni próbnych (co w przeliczeniu na całkowitą powierzchnię Krakowa, 327 km2, wynosi 18%) wykazała, że 8 gatunków dzięciołów rozmnaża się w granicach administracyjnych miasta.