Julia Doszna. Łemkowskie pieśni ziemi i pamięci

Julia Doszna – łemkowska pieśniarka, której głos niesie pamięć i czułość – mówi, że ziemia potrafi opowiadać historie. Nie doświadczyła osobiście dramatów Akcji „Wisła”, ale czuje ból i tęsknotę ludzi, wśród których dorastała. W rozmowie w audycji Przed Horyzontem opowiadała o miłości do miejsca, o przodkach, którzy „obdarowali ją niepokojem” i o tym, jak bosymi stopami uczyła się słuchać świata.

Fot. Piotr Droździk, Małopolskie Centrum Kultury Sokół

Posłuchaj Przed Horyzontem

W jej głosie słychać spokój, czułość i coś jeszcze — jakby echo dawnego świata. Julia Doszna, wybitna łemkowska pieśniarka, od lat przypomina, że pieśń może być nie tylko formą pamięci, ale też sposobem rozmowy z przeszłością i z ludźmi, których już nie ma. W Radiu Kraków opowiadała o tym, jak jej własne korzenie i doświadczenia ukształtowały jej artystyczną drogę.

Choć często mówi się o niej jako o artystce „źródlanej”, bliskiej tradycji i pieśni ludowej, ona sama podkreśla, że ta etykieta nie oddaje w pełni jej relacji ze światem Łemków. – Nie jestem do końca źródlana – mówi z uśmiechem. – Słucham ziemi, a ona czasem opowiada historie, których nikt mi nie przekazał słowami.

W jej rodzinie nie było bezpośrednich dramatów związanych z przymusowymi wysiedleniami czy deportacjami w ramach Akcji „Wisła”. Nie dotknęła jej osobiście historia wyjazdów na Ukrainę, jednak los Łemków – sąsiadów, przyjaciół, ludzi z jej świata – zawsze był jej bliski.

Artystka zapyta o to, co zostawili jej przodkowie, odpowiada bez wahania:

Przodkowie przede wszystkim obdarowali mnie miejscem, które znaleźli przed wiekami. Obdarowali mnie też niepokojem. To taka tęsknota za wolnością – tego mi brakuje. Przekazali mi także umiłowanie ziemi.

To właśnie ziemia, jak mówi, jest dla niej przewodniczką.

Pamiętam z mojego dzieciństwa i młodości, że odczytywałam myśli i słowa, a pewnie i pieśni bosymi stopami. Czułam, jakbym zbierała stopami wszystkie uczucia tych ludzi. To mnie czasem przerażało, ale i uskrzydlało.

W pieśniach Julii Doszny nie ma patosu. Jest za to uważność, delikatność i wiara, że muzyka może być sposobem na ocalenie pamięci. Jej głos to pomost między przeszłością a teraźniejszością, po 40 latach pracy artystycznej jeszcze bardziej słyszalny.

Fot. Piotr Droździk, Małopolskie Centrum Kultury Sokół

Autor:

Magdalena Zbylut-Wiśniewska

Komentarze (0)

Brak komentarzy

Kultura

Sport

Muzyka

Audycje

Podcasty

Kontakt

Ramówka

Studia nagraniowe

Julia Doszna. Łemkowskie pieśni ziemi i pamięci

Komentarze (0)

Dodaj komentarz

Najnowsze

Estoński autokar uderzył w wiadukt w Krakowie