Kim był kpt. pil. Mieczysław Medwecki?

^{By zdjecie zrobione podczas wojny - autor nieznany - Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=8034942}

Stanowisko dowódcy dywizjonu objął w listopadzie 1938 roku. W sierpniu 1939 roku III Dywizjon został przeniesiony z lotniska w Rakowicach na lotnisko polowe w podkrakowskich Balicach. To właśnie z Balic, 1 września, przed godziną siódmą rano wystartował klucz trzech samolotów P-11c  ze 121 eskadry, w składzie:  kpt. pil. Mieczysław Medwecki, podporucznik pil. Władysław Gnyś i st. szer. pil. Tadeusz Arabski. Poderwano je by przechwycić, wracające z bombardowania Krakowa, niemieckie samoloty Heinkel He-111 i Junkersy Ju-87. 

Mniej więcej 3 kilometry od lotniska w Balicach samolot kapitana Medweckiego został ostrzelany przez niemieckiego Stukasa i zapalił się, spadając na pola między miejscowościami Morawica i Chrosna - pilot nie przeżył. W ten sposób Mieczysław Medwecki został pierwszym alianckim pilotem zestrzelonym w II Wojnie Światowej. W czasie tego samego patrolu, jego boczny, ppor Gnyś strącił dwa niemieckie Dorniery, stając się z kolei pierwszym alianckim pilotem, który zaliczył zwyciętwo - ale to już całkiem inna historia.

Andrzej Kukuczka

No cóż - pułk, jak to pułk - powstaje decyzją wojskowych urzedników i często taką samą decyzją przestaje istnieć. Tak było i ze stacjonującym na lotnisku w Rakowicach 2 Pułkiem Lotniczym, który istniał od 1921 roku, ale tydzień przed wybuchem wojny rostał rozwiązany. Większość eskadr z jego składu zostało podporządkowane bezpośrednio Armii "Kraków", a jedna przeszła pod dowództwo Brygady Pościgowej. W latach swojego istnienia, 2 Pułk lotniczy miał w swoim składzie trzy eskadry myśliwskie: 121, 122, i 123. Razem tworzyły III Dywizjon Myśliwski i właśnie dowódcą tego dywizjonu był Mieczysław Medwecki.

Urodzony w 1904 roku, absolwent dęblińskiej Szkoły Orląt rocznika 1928, początkowo jako obserwator - dwa lata później uzyskał odznakę pilota. Ukończył także kurs wyższego pilotażu w krakowskiej szkole kapitana Jerzego Bajana. Po krótkim epizodzie we Lwowie, swoje losy związał z Krakowem i 2 Pułkiem Lotniczym. W 1934 roku z kilkoma innymi pilotami poleciał do Jugosławii z wizytą handlową demonstrować możliwości polskich samolotów. Tam, podczas pokazów, uległ ciężkiemu wypadkowi - groziła mu nawet amputacja nóg. Nigdy nie odzyskał pełnej sprawności, ale dzięki uporowi i determinacji wrócił do latania.