Marcin Szafrański, rzecznik Polskiego Towarzystwa Psychologicznego powiedział rzecz zasadniczą: uczenie o zdrowiu – psychicznym i seksualności – jest potrzebne . I tu tkwi sedno sporu. Nie chodzi o światopogląd. Chodzi o kompetencje życiowe: jak rozpoznać kryzys, gdzie szukać pomocy, na czym polega zgoda, granice, bezpieczeństwo.
Strach przed wiedzą
W polskim internecie łatwo trafić na narrację, która straszy „deprawacją”. To wygodne: demonizować temat, którego się nie zna. Tyle że dzieci i tak będą szukać odpowiedzi. Jeśli dorośli odwracają wzrok, rolę „nauczyciela” przejmuje algorytm. Czy naprawdę chcemy, by o seksualności uczył Pornhub? Czy wolelibyśmy, żeby robił to ktoś przygotowany – nauczyciel wsparty przez specjalistów, z WYMOGIEM rzetelności i rozliczalności?
Odczarujmy też słowa. Wiedza to nie to samo co wychowanie . Szkoła może przekazywać fakty i narzędzia, a rodzina – interpretować je według własnych wartości. Te porządki się nie wykluczają; uzupełniają się. Protest wobec faktów przypomina sprzeciw wobec tabliczki mnożenia, bo „ktoś może policzyć inaczej”.
Szkoła jako bezpieczna przestrzeń
Nastolatki wstydzą się rozmawiać z rodzicami. Nie dlatego, że rodzice są źli; dlatego, że dojrzewanie jest kłopotliwe. Szkoła – jeśli traktuje temat poważnie – może być wentylem bezpieczeństwa. Miejscem, gdzie padają proste, ale fundamentalne pytania: co to jest zgoda? jakie są granice? jak reagować na przemoc? jak zadbać o zdrowie psychiczne? To nie „seksualizacja”. To profilaktyka .
Zmienność to nie kaprys
Debata publiczna lubi prostotę: „raz na zawsze określone”. Psychologia zna inną rzeczywistość. Tożsamość – w tym seksualna i płciowa – kształtuje się wcześnie , a w okresie 11–18 lat bywa elastyczna . To nie „moda”. To norma rozwojowa. Zadaniem dorosłych nie jest dyscyplinowanie procesu, tylko jego mądre towarzyszenie . Zwłaszcza że presja norm i ostracyzm zwiększają ryzyko depresji czy lęku u młodych, którzy nie mieszczą się w sztywnych kategoriach.
Tranzycja: mniej sloganów, więcej odpowiedzialności
Gdy rozmowa schodzi na osoby transpłciowe, natychmiast pojawiają się hasła o „blokowaniu” albo o „natychmiastowym działaniu”. Jedno i drugie bywa niebezpieczne. Kluczowe jest to, o czym mówi Szafrański: procedury, diagnoza, opieka . Nie po to, żeby komukolwiek utrudniać życie, tylko by decyzje – szczególnie nieodwracalne – podejmować świadomie i bezpiecznie. To nie jest linia frontu. To jest opieka zdrowotna .
O czym naprawdę rozmawiamy
Spór o edukację zdrowotną odsłania naszą dorosłą bezradność. Wygodniej krzyczeć „seksualizacja!”, niż przyznać: nie umiemy rozmawiać z młodymi. A jednak to my ustawiamy reguły. Jeśli wyrzucimy temat ze szkoły, nie zniknie – przeniesie się do prywatnych wiadomości, forów i filmików. Brak programu to też program: program milczenia .
Wyślij opinię na temat artykułu
Komentarze (2)
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit.
Amet architecto
asperiores deleniti dicta dolores earum illo iste
Posłuchasz nas
Kraków 101.6 MHz
Tarnów 101 MHz
Zakopane 100 MHz
Andrychów 98.8 MHz
Gorlice 97.4 MHz
Krynica-Zdrój 102.1 MHz
Rabka-Zdrój 87.6 MHz
Szczawnica 90 MHz
Nowy Sącz 90 MHz
