Radio Kraków
  • A
  • A
  • A
share

Dlaczego koty boją się ogórków?

Ile zjawisk przeoczamy w każdej chwili naszego życia? Czemu nie możemy poczuć świata pełniej? Dzięki Agnieszce Defus autorce niesamowitego profilu „Cafe Nauka UJ” możemy na niesłychaną skalę zagłębić się w rzeczywistość. Poznać każdą formę promieniowania, wywąchać dramat koszonej trawy oraz dowiedzieć się, kto (lub co) ciągle projektuje dla nas kolor różowy. A także odkryć, czy nasza Ziemia żyje jak kot – wiele razy wracając z zaświatów. Gościnią Sylwii Paszkowskiej w audycji Przed hejnałem była dr Agnieszka Defus, autorka książki "Dlaczego koty boją się ogórków?".

Czy koty rzeczywiście boją się ogórków?

To jest taki dosyć kontrowersyjny temat, który wydaje mi się, że przez to, że znalazł się w tytule, wywołał dużo szumu. Wielu osobom znane są nagrania umieszczanie w internecie ukazujące koty zajęte jakąś angażującą czynnością np. wyjadaniem swojej ulubionej karmy albo wylizywaniem swojego futerka i nagle są one zaskakiwane przez właściciela zielonym ogórkiem. Kot odwraca się, zauważa ten nieznany kształt i ucieka z przerażeniem. Jest wiele teorii na ten temat. Jedna z nich mówi, że koty w ogóle boją się rzeczy, które pojawiały się nagle w ich otoczeniu. Zauważono, że koty boją się kształtów, które trochę wyglądają jak węże, jak coś niebezpiecznego coś, co generalnie mogłoby stwarzać dla nich pewne zagrożenie, a ogórek w swoim kształtem może coś takiego przypominać. Dlatego część kotów nie za bardzo przepada za tym ogórkowym kształtem.

Stąd jest wyjście właśnie do tego tematu, który tak naprawdę jest dużo szerszy, ponieważ strach przed wężami czy też przed wielkimi gadami to jest coś, co generalnie spotyka dużo więcej organizmów żywych. Pojawiły się bardzo ciekawe badania przeprowadzane na sześciomiesięcznych niemowlętach, którym pokazywano bardzo różne obrazki dwuwymiarowe, z czego na jednym z nich znajdowały się właśnie węże. Zaobserwowano to, że dzieciom nieco rozszerzały się źrenice wtedy kiedy patrzyły na te obrazki. Nie były one jeszcze na tyle doświadczone życiem jako sześciomiesięczne szkraby, żeby zareagować strachem. Naukowcy wysnuli tezę, że być może gdzieś strach przed wielkimi gadami jest zakodowany w naszych zwojach DNA i być może jest to jakiś bardzo pierwotny strach z czasów sprzed milionów lat kiedy jeszcze jako małe ssaki żyliśmy wespół na tej samej planecie z dinozaurami.

(cała rozmowa do posłuchania)

Autor:
Sylwia Paszkowska

Wyślij opinię na temat artykułu

Najnowsze

Kontakt

Sekretariat Zarządu

12 630 61 01

Wyślij wiadomość

Dodaj pliki

Wyślij opinię