Kundera debiutował w 1953 roku zbiorem wierszy „Człowiek rozprzestrzenia ogród”, utrzymanym w obowiązującej wówczas konwencji realizmu socjalistycznego. Później zwrócił się ku prozie. Miejsce wśród najwybitniejszych czeskich pisarzy zapewniła mu powieść „Żart” (1967), w której rozliczał się z czechosłowackim stalinizmem i — jak wielu twierdzi — z własnymi „błędami i wypaczeniami”.
Kundera od 1975 roku mieszkał we Francji i publikował wyłącznie po francusku. Osobiste doświadczenia pisarza z komunistycznym totalitaryzmem i stłumieniem w 1968 roku Praskiej Wiosny znalazły odzwierciedlenie w dwóch emigracyjnych powieściach - „Księdze śmiechu i zapomnienia” oraz „Nieznośnej lekkości bytu” (1984). Drugie z tych dzieł przyniosło Kunderze światową sławę.
W 2019 roku literatowi przywrócono czeskie obywatelstwo, odebrane mu 40 lat wcześniej przez władze komunistycznej Czechosłowacji.