Program ninateka.pl 11-13.12.2020
MOJA SEÑORITA (Mi querida señorita) reż. Jaime de Armiñán 1972, 80´
Adela Castro to kobieta w średnim wieku, która mieszka samotnie w małym miasteczku na prowincji. Towarzyszy jej młoda służąca Isabel, do której Adela w pewnym momencie zaczyna czuć coś więcej niż opiekuńczą sympatię. Kryzys tożsamościowy głównej bohaterki jest porównany w sposób symboliczny do przełomowego momentu, w którym znalazła się Hiszpania w latach 70. i czasów schyłku reżimu frankistowskiego. Jaime de Armiñán nominowany za ten film do Oscara wykorzystuje słabnącą rolę cenzury, żeby uchwycić wątpliwości związane z szukaniem tożsamości, próbą wyzwolenia się z narzucanych schematów oraz odkrywaniem własnej seksualności.
Film wyprzedzający epokę, który wzbudził ogromne kontrowersje wśród ówczesnej krytyki, jednak oglądany po latach nadal frapuje i zastanawia. Wszelkie skojarzenia z kluczowymi motywami późniejszych filmów Pedro Almodóvara – w pełni uzasadnione.
TRISTANA reż. Luis Buñuel 1970, 105´
Dystyngowany arystokrata Don Lope opiekuje się osieroconą młodziutką siostrzenicą, ale szybko jego ojcowskie uczucia przeradzają się w pożądanie. Tristana (Catherine Deneuve) uwikłana w niemoralny związek czuje jednocześnie odrazę, wstręt ale i litość. Nieoczekiwanie poznaje młodego malarza Horacio, który okazuje się być zupełnym przeciwieństwem wuja – tyrana i niepoprawnego hipokryty.
Buñuel wnikliwie śledzi losy swoich bohaterów, tworząc niezwykłe, fascynujące studium ludzkich namiętności i głęboki dramat psychologiczny z wyraźnie zarysowanym polityczno-obyczajowym tłem międzywojennej Hiszpanii. Jednocześnie reżyser kreśli postać kobiety, która wymyka się uprzedmiotowieniu, a w każdym jej geście i spojrzeniu widać wewnętrzny sprzeciw, który nie pozwala na bierne przyglądanie się rzeczywistości.
MROŻONY PEPPERMINT (Peppermint Frappé) reż. Carlos Saura 1967, 92’
Julian, 45-letni lekarz, mieszka w małym miasteczku Cuenca. Jego asystentką w klinice jest Ana – zakochana w nim, nieśmiała dziewczyna. Pewnego dnia, po wieloletniej nieobecności, do miasteczka wraca przyjaciel Juliana z lat młodości. Towarzyszy mu jego żona Elena, fizycznie łudząco podobna do Any, jednak mentalnie będąca jej całkowitym przeciwieństwem. Zafascynowany nią Julian postanawia przeobrazić kochającą go dziewczynę na podobieństwo Eleny.
Jeden z najbardziej cenionych obrazów Carlosa Saury, brawurowy eksperyment z niezapomnianą rolą Geraldine Chaplin, która wcieliła się w obie bohaterki. Film to zarazem zjadliwa satyra na mieszczańskie społeczeństwo, nie bez powodu zadedykowana przez reżysera Luisowi Buñuelowi.
NINETTE (Ninette y un señor de Murcia) reż. Fernando Fernán-Gómez 1965, 105’
Andrés – kawaler z głębokiego południa Hiszpanii odziedziczył właśnie w spadku dobrze prosperującą księgarnię w Murcji. Zanim jednak rozpocznie pracę, postanawia wyjechać na kilka dni do Paryża. W jego wyobrażeniu stolica Francji jest idealnym miejscem na igraszki miłosne, a Francuzki są o wiele bardziej wyzwolone od Hiszpanek.
Kapitalna, pełna wyrazistych postaci i czarnego humoru komedia. Film wyróżnia jednak przede wszystkim żywiołowa gra aktorska i dialogi, przez które przemawia hiszpański król absurdu dramaturg Miguel Mihura – na jego sztuce opiera się scenariusz. Ostatnia kwestia tytułowej Ninette pozostaje aktualna do dziś.
VIRIDIANA reż. Luis Buñuel, 1961, 90’
Viridiana to młoda nowicjuszka, która przed złożeniem ślubów zakonnych odwiedza samotnego wuja, Don Jaimego. Dziewczyna tak bardzo przypomina mu zmarłą żonę, że postanawia jej się oświadczyć i zmusić do ślubu. Odrzucone zaloty skutkują tragedią, po której Viridiana porzuca plany wstąpienia do zakonu i zamienia majątek wuja w przytułek dla bezdomnych.
Rubaszna, figlarna satyra na fałszywą dobroczynność, przepełniona ludyczną wyobraźnią i alegoriami do scen biblijnych. Kategorycznie potępiony przez Watykan film klasyka surrealizmu wzbudził w swoich czasach tyleż kontrowersji, co uznania krytyków, które przypieczętowała Złota Palma w Cannes w 1961 r.
ŻYCIE PRZED NAMI (La vida por delante) reż. Fernando Fernán-Gómez 1958, 90’
Jeden z pierwszych filmów nakręconych przez uznanego hiszpańskiego aktora i reżysera teatralnego, dwukrotnego laureata Srebrnego Niedźwiedzia na festiwalu w Berlinie. Życie przed nami to groteskowy portret młodego małżeństwa – Antonia i Josefiny, które zmaga się z typowymi dla aspirującej klasy średniej problemami życiowymi.
Film zwraca uwagę odwróceniem stereotypowych ról społecznych drugiej połowy lat 50. w Hiszpanii oraz lekką formą ukazania uniwersalnych dylematów ludzi wchodzących w dorosłość.
WITAJ NAM, MR. MARSHALL (Bienvenido Mr. Marshall) reż. Luis García Berlanga 1952, 75´
Film przedstawia wizytę delegacji ze Stanów Zjednoczonych w ubogiej wiosce w regionie Kastylia-León. Przedstawiciele zagranicznego mocarstwa mają zapoznać się z dramatyczną sytuacją panującą w regionie, by wspomóc odbudowę gospodarki Hiszpanii po II Wojnie Światowej w ramach Planu Marshalla. Pragnąć przypodobać się gościom zza oceanu i uzyskać jak największe wsparcie finansowe, mieszkańcy przeobrażają zapadłą okolicę w ziszczenie amerykańskiej fantazji o Hiszpanii, z pokazami corridy i flamenco na czele.
Komedia, jakiej nie powstydziłby się Stanisław Bareja. Przepełniony czarnym humorem film doczekał się nominacji do Złotej Palmy w Cannes i wzbudza salwy śmiechu wśród kolejnych pokoleń widzów.
WIEŻA SIEDMIU GARBATYCH (La torre de los siete jorobados) reż. Edgar Neville, 1944, 99´
Bohater filmu, dobroduszny i przesądny Basilio, za pośrednictwem ducha profesora Mantúa, odkrywa istnienie podziemnego miasta zamieszkiwanego przez garbatych przestępców. Duch zamordowanego archeologa powierza mu opiekę nad swoją siostrzenicą, Inés, na którą czyha złowieszczy doktor Sabatino…
Wieża siedmiu garbatych to najbardziej ekstrawagancka produkcja Edgara Neville’a – zapomnianego przez lata reżysera, bliskiego przyjaciela Charliego Chaplina, autora ponad 22 filmów, który dopiero z końcem XX wieku zaczął odzyskiwać swoje miejsce w panteonie kina hiszpańskiego. Nawiązujący do poetyki niemieckiego ekspresjonizmu i amerykańskiego kina terroru lat 30. thriller fantastyczny jest zarazem sugestywnym portretem obyczajowości dawnego Madrytu.
mat.prasowe