Wiktor Zin (1925 -2007) – architekt, rysownik,konserwator, popularyzator historii sztuki, twórca legendarnego programu telewizyjnego "Piórkiem i węglem", felietonista, autor dziesiątek opowiadań, "człowiek wrażliwy na piękno i kruchość ludzkiego losu".
Sesji naukowej poświęconej twórczości Wiktora Zina, która odbędzie się w sobotę 13 września w Zamościu towarzyszyć będzie promocja książki Profesora pt. " Strzępy przebrzmiałego czasu" w której - jak piszą autorzy konferencji z Archiwum Państwowego w Zamościu - pozostawił zapis tego, co ulotne, a zarazem najcenniejsze – wspomnienia, obrazy codzienności, refleksje o przemijaniu i sile rzeczy, które, choć martwe, przechowują w sobie echo minionych pokoleń. Książka nie jest prostym zbiorem opowiadań ani pamiętnikiem. To raczej mozaika utkanych słów, które splatają się w narrację pełną zadumy i lirycznej wrażliwości. Zin zatrzymuje się nad drobiazgami: kawałkiem drewna, porcelanową filiżanką, odłamkiem kamienia. Każdy z tych fragmentów – niepozorny i znikomy – urasta do rangi świadectwa, które nie tylko przypomina o przeszłości, lecz także odsłania to, co w człowieku najgłębsze: tęsknotę za trwaniem, za nieprzerwanym dialogiem z czasem.
Czytając " Strzępy przebrzmiałego czasu, ma się wrażenie - czytamy w opisie publikacji - że profesor prowadzi rozmowę nie tylko z nami, ale i z samym sobą. To zapis wewnętrznego dialogu o sensie istnienia, o bezradności wobec upływu dni i o tym, jak człowiek – mimo całego postępu techniki – pozostaje dzieckiem czasu, którego nie można poskromić. A jednak w tej refleksji nie ma rozpaczy. Przeciwnie, odnajdujemy w niej ukojenie – jak w melodii, która wybrzmiała, lecz wciąż pobrzmiewa w pamięci.