"Śpią wystawy" RECENZJA

Autorzy spektaklu przenoszą nas w świat małego sklepu z zabawkami. Znajdujemy się w sytuacji, w której starsze małżeństwo właścicieli, a zarazem konstruktorów zabawek, przygarnia zafascynowaną ich światem małą dziewczynkę. Niczego nie podejrzewająca „Słodyczka”, bo tak nazywana jest przez nową mamę główna bohaterka, pakuje się w pułapkę, w wyjściu z której pomagają jej tańczące zabawki: Króliczek, Niedźwiadek bez ucha i Buziaczek.

Przestrzeń działania aktorów stanowi wnętrze sklepu – podest przypominający swym kształtem puzzle oraz jego otoczenie, w którym wesoło pląsają odgrywający rolę zabawek tancerze. Całość spajają, stworzone specjalnie na tę okazję, projekcje wideo składające się z kolorowych animacji. Uwagę widza zwracają również kolorowe kostiumy, które są mocnym punktem przedstawienia.

Aktorom i tancerzom, jak na baśń muzyczną przystało, towarzyszy skomponowana z dużym rozmachem muzyka i liczne piosenki, wykonywane zarówno przez chór jak i solistów Akademii Muzycznej oraz aktorów odgrywających w spektaklu główne role.

Akcja spektaklu jest wartka, strona wizualna świetnie współgra z poczynaniami aktorów, muzyka sprawnie ilustruje poszczególne sceny. Od strony formalnej wszystko wydaje się być w porządku, ale coś tu się nie składa, coś powoduje, że mamy do czynienia z tym, co zwykle określa się mianem przerostu formy nad treścią. Wykonywane z towarzystwem orkiestry piosenki poprzez ociekający banałem tekst i karykaturalną intonację wykonawców ocierają się o kicz. Na scenie, przez większą część trwania spektaklu, panuje atmosfera rodem z amerykańskich superprodukcji dla dzieci. Niepotrzebny patos w barokowej oprawie, ma swój finał, gdy tuż po zakończeniu spektaklu wykonawcy odśpiewują sentencję „wszyscy jesteśmy zabawkami”, która zdaje się być mottem całego widowiska.

Przez dwa długie lata nad „Śpią wystawy” pracowała liczna grupa młodych artystów, którzy w produkcję spektaklu włożyli wiele wysiłku i wyrzeczeń. Wierzę, że był to czas zdobywania doświadczeń i szlifowania warsztatu, niestety dziecko zostało wylane z kąpielą.



reżyseria, teksty piosenek - Krzysztof Popiołek (PWST)
autor - Martyna Lechman (PWST)
muzyka - Jonasz Sołtyk
scenografia i kostiumy - Anna Wołoszczuk
choreografia - Maciej Gośniowski (PWST)
dyrygent, orkiestracja - Giuseppe Gimelli
przygotowanie wokalne - Sylwia Olszyńska
animacje - Lucija Mrzljak
asystent reżysera - Tomasz Bałdyga

asystent scenografa - Radosława Burdzy (ASP)
organizacja produkcji - Gabriela Korwin-Piotrowska
aktorzy: Martyna Krzysztofik, Joanna Łaganowska, Sławomir Maciejewski
tancerze: Agata Kmita (PWST), Aneta Orlik (PWST), Jan Lorys (PWST)


soliści: Sylwia Olszyńska (sopran), Rafał Tomkiewicz (tenor), Justyna Kopiszka (alt), Wiktoria Zawistowska (alt), Natalia Czuchaj (sopran)

oraz Orkiestra i zespół wokalny "Coryphaeus" (AM)



Małgorzata Nieciecka- Mac