Twierdza Kraków, jedna z największych i najważniejszych na mapie Monarchii Austro-Węgierskiej, powstawała etapami, od prostych szańców i ziemianek do potężnych fortów najeżonych zasiekami i armatami. Choć nie wzięła tak dużego udziału w pierwszej wojnie światowej jak na przykład sąsiednia twierdza przemyska, stanowiła niezwykle ważny punkt komunikacyjny i magazynowy, który zająć chciały napierające na zachód rosyjskie oddziały. Wszelkie próby szturmu zostały jednak odparte, a po operacjach limanowsko-łapanowskiej i późniejszej gorlickej, widmo upadku twierdzy zostało - raz na zawsze - zażegnane.

Po I wojnie światowej twierdza niemal przestała mieć znaczenie. Wykorzystywana w niewielkim stopniu przez polskie armie (głównie wykorzystując obiekty zapleczowe), po II wojnie światowej przez drużyny harcerskie i inne organizacje młodzieżowe, ograbiana i dewastowana przez mieszkańców Krakowa i okolic, podupadała i niemal odeszła w zapomnienie.