Zdjęcie z wystawy Krzysztofa Marchlaka w Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK. Fot. dzięki uprzejmości artysty
Autor zdjęć Krzysztof Marchlak jest artystą wizualnym i wykładowcą akademickim, fotografem, twórcą obiektów i instalacji artystycznych.
- Skupiłem się na scenie krakowskiej, ale temat i problem wydają się znacznie szersze i głębsze - tłumaczy. - Długo zastanawiałem się, jak opowiedzieć historię poszukiwania tożsamości: tej płynnej tożsamości i odgrywania ról, czy wchodzenia w jakieś role, które nie zawsze są oczywiste. Doszedłem do wniosku, że postaci drag queens są właśnie niezwykle ciekawą kombinacją różnych spojrzeń.
Zdjęcie z wystawy Krzysztofa Marchlaka w Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK. Fot. dzięki uprzejmości artysty
Na zdjęciach pojawiają się Papina McQueen, Judy Chersand, Miss Take, Mistikanza, Heather Le Chic, Babsi Boner. Marchlak portretuje je w momencie przemiany – w trakcie zakładania kostiumów. To chwila, w której osoba staje się postacią – dziełem istniejącym na pograniczu sztuki i rozrywki, fikcji i rzeczywistości, męskości i kobiecości, tego, co osobiste, i tego, co polityczne. Drag queen kojarzone są z kulturą queerową. W perspektywie projektu Marchlaka drag jest interdyscyplinarną formą sztuki.
"Twórczość drag queen ma charakter efemeryczny. Kreowane przez osoby artystyczne postaci istnieją tymczasowo, tylko tak długo, jak autorzy noszą przebranie. W Sleeping Beauty Marchlak utrwala te ulotne kreacje za pomocą fotografii. Ich istoty szuka nie w finalnym dziele, którym jest występ, lecz w poprzedzającym go momencie budowania wizerunku. Artysta wskazuje, że choć kreacyjna praca drag queen prowadzi do kulminacji w postaci scenicznego performensu, to istota wymiaru artystycznego ich praktyk leży w transformacyjnym aspekcie tej dziedziny twórczości" - komentuje kurator wystawy Stach Szabłowski.
Przypisem do prezentowanych na wystawie prac dotyczących kultury drag queen – fotografii, ale również projekcji wideo i nagrań z wypowiedziami bohaterów projektu – są zdjęcia, w których Marchlak odnosi się do ikonografii św. Sebastiana. Za wprowadzenie do twórczości artysty służy poświęcony mu film dokumentalny w reżyserii Weroniki Plińskiej i Wojciecha Jankowskiego.