Czym jest OCD?
Według Marcina Szafrańskiego, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne charakteryzują się cyklicznym schematem: natrętne myśli (obsesje) powodują narastający niepokój, który łagodzony jest przez konkretne, często powtarzalne czynności (kompulsje). Osoba dotknięta tym zaburzeniem zdaje sobie sprawę z irracjonalności swoich zachowań, lecz nie jest w stanie ich powstrzymać.
Przykłady takich zachowań to:
-
wielokrotne mycie rąk,
-
sprawdzanie, czy drzwi są zamknięte,
-
liczenie przedmiotów lub wykonywanie czynności według określonych schematów.
Skąd się biorą obsesyjne myśli?
Marcin Szafrański podkreślił, że źródła OCD są złożone. Istotne mogą być czynniki genetyczne, społeczne i neurobiologiczne. Obsesyjne myśli mogą dotyczyć różnych tematów, np. zakażenia, seksualności, agresji czy nawet kwestii religijnych. Często są to myśli natrętne i niechciane, prowadzące do znacznego stresu lub zawstydzenia.
Kiedy kompulsje stają się problemem?
Istotnym kryterium do rozpoznania OCD jest wpływ na codzienne funkcjonowanie. Jeśli czynności kompulsyjne zajmują znaczną część dnia lub powodują wyraźny dyskomfort, warto poszukać pomocy specjalisty.
Marcin Szafrański zauważył, że nie każde powtarzalne zachowanie jest zaburzeniem. Kluczowe jest, czy osoba odczuwa przymus wykonywania tych czynności oraz czy prowadzą one do istotnych utrudnień w życiu.
Leczenie zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego
Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne można skutecznie leczyć. Terapia behawioralna oraz farmakoterapia są najczęściej stosowanymi metodami. Terapia uczy radzenia sobie z napięciem i zmniejsza potrzebę wykonywania kompulsji.
Chociaż możliwe jest pełne wyleczenie, skłonność do obsesyjnych zachowań może pozostawać. Istotna jest świadomość zaburzenia oraz umiejętność szybkiego reagowania na ewentualne nawroty objawów.