Kraków - wyzwolony i mało zniszczony - stał się punktem tranzytowym dla wielu Żydów powracających z obozów, wychodzących z ukrycia czy poszukujących swoich rodzin. Tu otrzymywano informacje, dokumenty i skromną pomoc. Wszyscy trafiali na Długą 38.
Na ul. Długą trafiła też Lena Kichler. Przed wojną studiowała psychologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. W czasie wojny ukrywała się, a po jej zakończeniu przyjechała do Krakowa. Chciała zrobić doktorat, ale, jak wspomina w swojej książce "My hundred children", kiedy przechodziła ulicą Długą zobaczyła dzieci, które pozbawione były opieki. Włączyła się w działalność Wojewódzkiego Komitetu Żydowskiego i na jego prośbę organizowała domy lecznicze w Rabce, otwarte na przełomie czerwca i lipca 1945 r. Wille Stasin, Juras i Niemen, w których zamieszkały dzieci, znajdowały się 100 m od budynku, w którym jeszcze kilka miesięcy wcześniej działała Szkoła Policji SS. Nieopodal ulokowana była także placówka rabczańskiego Urzędu Bezpieczeństwa i jednostka Armii Czerwonej. "Na liście podopiecznych przebywających w sierocińcu latem 1945 r. widnieje 116 nazwisk dzieci, które przeszły przez piekło" - pisała w artykule „Dlaczego oni, którzy tyle przecierpieli i przetrzymali, musieli zginąć. Żydowskie ofiary zbrojnej przemocy na Podhalu w latach 1945–1947" dr Karolina Panz.
11 sierpnia doszło do pogromu w Krakowie, dzień później po raz pierwszy zaatakowano sierociniec w Rabce. Z dostępnych dokumentów wynika, że atak zorganizowali uczniowie i nauczyciele Prywatnego Gimnazjum Sanatoryjnego Męskiego dr. Jana Wieczorkowskiego. Doszło jeszcze do dwóch kolejnych ataków, więc zadecydowano, aby dom dla żydowskich dzieci przenieść do Zakopanego. Ale tam również dzieci atakowano w szkole i na ulicach. Po powtarzających się zbrojnych atakach, w obawie o bezpieczeństwo dzieci, Lena Kichler potajemnie wywiozła je do Francji.
O Lenie Kichler mówią: prof. Magdalena Smoczyńska psycholożka i językoznawczyni z Uniwersytetu Jagiellońskiego, która prowadzi badania nad losami dzieci Leny oraz Karolina Panz doktor socjologii, członkini Centrum Badań nad Zagładą Żydów i sieci Forum Dialogu, wolontariuszka projektu "Ludzie nie Liczby" Fundacji Centrum Rodziny Popiela.