Hospicjum to nie tylko miejsce smutku, ale też nadziei!

Opieka hospicyjna z biegiem lat nabiera coraz większego znaczenia. Dzięki niej chorzy terminalnie oraz ich rodziny nie są pozostawieni sami sobie w obliczu cierpienia i niepewności. W hospicjum głównym celem jest łagodzenie bólu, ale jednak jego rola nie ogranicza się jedynie do medycyny. To także wsparcie psychologiczne i emocjonalne zarówno dla pacjenta, jak i jego bliskich. Rodziny często boją się, że w domowej opiece nie będą wystarczająco kompetentne, że mogą niechcący zaszkodzić ukochanej osobie. W takich momentach obecność zespołu hospicyjnego – lekarzy, pielęgniarek, psychologów, duchownych i fizjoterapeutów – jest nieoceniona. Hospicjum to nie tylko leczenie objawów, to także przestrzeń, w której chorzy i ich bliscy znajdują ukojenie, akceptację i wsparcie. Gościniami Sylwii Paszkowskiej były Magdalena Cienkosz, prezeska Beskidzkiej Fundacji Hospicyjnej i Emilia Knapczyk, pielęgniarka w Hospicjum Domowym Królowej Apostołów Wiśniowej.

Zdjęcie ilustracyjne/Fot. pexels

Hospicjum stacjonarne lub domowe zapewnia choremu zupełnie inną jakość ostatnich dni. W domowym otoczeniu pacjent czuje się bezpieczniej, jest wśród bliskich, wśród przedmiotów, które zna, w pokoju, który przez lata był jego azylem. To daje mu poczucie spokoju i wpływa na komfort psychiczny.

Cały czas widzimy wdzięczność osób chorych i ich rodzin, którymi opiekujemy się w Hospicjum Domowym Królowej Apostołów Wiśniowej. Możemy im pomóc w opanowaniu przeróżnych dolegliwości bólowych, związanych ze stanem psychicznym, w jakim znajduje się chory i jego rodzina. Są to szeregi dolegliwości. Wchodzimy w momencie, gdy już zakończyło się leczenie przyczynowe i wtedy możemy pomóc w opanowaniu objawów spowodowanych np. chorobą nowotworową – mówi Magdalena Cienkosz.

W szpitalu pacjent ma ograniczony kontakt z rodziną, jest otoczony personelem medycznym, który zmienia się co kilka godzin. W hospicjum natomiast każdy człowiek jest traktowany indywidualnie, z poszanowaniem jego godności i emocji. Tutaj nie chodzi o walkę za wszelką cenę, ale o zapewnienie możliwie najlepszej jakości życia do samego końca.

Co czują pacjenci?

Diagnoza choroby terminalnej wywraca życie do góry nogami. Pacjent nagle musi zmierzyć się z własną śmiertelnością, z lękiem o przyszłość bliskich, z żalem za tym, czego już nie zdąży przeżyć. Czasem pojawia się bunt, czasem rozpacz, czasem poczucie niesprawiedliwości. To wszystko są naturalne reakcje.

W warunkach domowych pacjent odchodzi łagodniej, ponieważ jest u siebie wśród przyjaciół, miejsc, które zna. W hospicjum nastawiamy się na eliminację dolegliwości. Kiedy człowiek słyszy diagnozę nieuleczalnej choroby, świat tak naprawdę mu się wywraca. Trudno wyobrazić sobie sytuację i emocje, które przeszywają chorego. To moment, w którym to one przyjmują kontrolę, pojawia się strach, lęk o to, co zostanie, co będzie z moją rodziną po moim odejściu. Te wszystkie emocje, bardzo wpływają na chorego i jego rodzinę. Po to jest wsparcie psychologiczne, pielęgniarskie, żeby móc rozmawiać z chorym, móc mu towarzyszyć, być przy nim. Nieocenione jest to, co możemy dać w tych ostatnich chwilach życia – mówi Magdalena Cienkosz.

Chorzy często potrzebują rozmowy, zapewnienia, że nie są sami. Czasem pragną podzielić się swoimi lękami, a czasem po prostu pobyć w czyjejś obecności. Pielęgniarki, lekarze i psycholodzy hospicyjni uczą się słuchać – nie tylko tego, co pacjent mówi, ale także tego, czego nie jest w stanie wyrazić słowami. Opieka hospicyjna daje im tę przestrzeń – bez pośpiechu, bez presji, z szacunkiem dla ich decyzji.

(cała rozmowa do posłuchania)

Emilia Knapczyk i Magdalena Cienkosz/fot. Sylwia Paszkowska

Hospicjum to miejsce nadziei

Praca w hospicjum to ogromne wyzwanie emocjonalne. Pielęgniarki i lekarze towarzyszą pacjentom w ich najtrudniejszych chwilach, widzą ich cierpienie, obserwują proces odchodzenia. Czy można się na to uodpornić?

Trzeba być trochę twardym, ponieważ czasem uczucia biorą górę. Wiadomo, że mamy wzloty i upadki, a czasem uroni nam się łza. Jesteśmy zżyci z rodzinami. Odwiedzamy ich kilka razy w tygodniu i razem z nimi przeżywamy wszystkie trudności, bolączki. Zdarzają się telefony, że musimy jechać w nocy do pacjenta i mu pomóc, więc po prostu jedziemy i pomagamy – mówi Emilia Knapczyk.

Mimo że hospicjum kojarzy się ze śmiercią, jest też miejscem nadziei. Nadziei na to, że ból zostanie uśmierzony. Nadziei na to, że nikt nie będzie odchodził samotnie. Nadziei na to, że ostatnie chwile mogą być pełne ciepła, rozmów, uścisków dłoni i poczucia bezpieczeństwa.

Budowa hospicjum stacjonarnego

Hospicjum domowe jest najlepszym rozwiązaniem, ale nie każdy pacjent ma możliwość pozostania w domu. Czasem rodzina nie jest w stanie zapewnić całodobowej opieki, czasem objawy choroby są na tyle nasilone, że wymagają specjalistycznego sprzętu i ciągłego nadzoru medycznego.

Właśnie dlatego w Wiśniowej powstaje hospicjum stacjonarne. To miejsce, które będzie mogło przyjąć pacjentów w najtrudniejszych sytuacjach – tych, których rodziny nie mogą już zapewnić opieki lub tych, którzy są całkowicie samotni. Budynek będzie miał 70 miejsc, w tym specjalne oddziały dla pacjentów wymagających rehabilitacji i opieki wytchnieniowej dla rodzin.

Opieka hospicyjna daje rodzinom pewność, że zrobiły wszystko, co mogły, by zapewnić bliskiej osobie godne odejście. Nie pozostawia poczucia winy, że coś mogło być zrobione lepiej. Zespół hospicyjny pomaga nie tylko pacjentowi, ale i jego najbliższym – w akceptacji, w przeżywaniu żałoby, w pogodzeniu się z nieuniknionym.

Autor:

Sylwia Paszkowska

Komentarze (1)

Magdalena Cienkosz

2025-03-27

Bardzo dziękujemy za ten wspaniały czas ❤️

Kultura

Sport

Muzyka

Audycje

Podcasty

Kontakt

Ramówka

Studia nagraniowe

Hospicjum to nie tylko miejsce smutku, ale też nadziei!

Co czują pacjenci?

Hospicjum to miejsce nadziei

Budowa hospicjum stacjonarnego

Komentarze (1)

Dodaj komentarz

Najnowsze

Kraków będzie lepiej chronić swoje lasy. Zdecyduje o tym prezydent miasta

Kamil Stoch kończy karierę. "Nie chcę być jak Kasai"

Pracujemy nad kolejnym słuchowiskiem! To współpraca Radia Kraków i Instytutu Książki

Sprawdzian formy dla każdego!

Obwodnica przez mękę. Lisia Góra będzie mieć wreszcie objazd, który wyprowadzi ruch z centrum

Znamy wyniki konkursu Mądra Książka Roku 2024 – plebiscytu na najlepszą książkę popularnonaukową

Poważny wypadek w Czerwiennem Górnem. Na miejscu lądował śmigłowiec LPR

Wyjątkowe warsztaty w Parku Jordana

Gdzie kupić opony w Krakowie? Zamów online i odbierz w punkcie

Ciche egzekucje i długowieczne matki – fascunujące życie pszczół

Mniej pieniędzy na turnusy rehabilitacyjne w Małopolsce. "Bo GUS ma nieaktualne dane"

Jest dofinansowanie budowy połączenia węzła A4 Bochnia z dk94

Kraków Grzegorza Bednarczyka - odc. 2. - św. Józef patronem Krakowa i burzenie brogu

Hospicjum to nie tylko miejsce smutku, ale też nadziei!

Co czują pacjenci?

Hospicjum to miejsce nadziei

Budowa hospicjum stacjonarnego

Komentarze (1)

Dodaj komentarz

Najnowsze

Kraków będzie lepiej chronić swoje lasy. Zdecyduje o tym prezydent miasta

Kamil Stoch kończy karierę. "Nie chcę być jak Kasai"

Pracujemy nad kolejnym słuchowiskiem! To współpraca Radia Kraków i Instytutu Książki

Sprawdzian formy dla każdego!

Obwodnica przez mękę. Lisia Góra będzie mieć wreszcie objazd, który wyprowadzi ruch z centrum

Znamy wyniki konkursu Mądra Książka Roku 2024 – plebiscytu na najlepszą książkę popularnonaukową

Poważny wypadek w Czerwiennem Górnem. Na miejscu lądował śmigłowiec LPR

Wyjątkowe warsztaty w Parku Jordana

Gdzie kupić opony w Krakowie? Zamów online i odbierz w punkcie

Ciche egzekucje i długowieczne matki – fascunujące życie pszczół

Mniej pieniędzy na turnusy rehabilitacyjne w Małopolsce. "Bo GUS ma nieaktualne dane"

Jest dofinansowanie budowy połączenia węzła A4 Bochnia z dk94

Kraków Grzegorza Bednarczyka - odc. 2. - św. Józef patronem Krakowa i burzenie brogu

Kontakt

12 630 61 01

Wyślij wiadomość

Wyślij opinię