Wyboru tekstów dokonał Wojciech Bonowicz - poeta, publicysta, autor między innymi bestsellerowej „Biografii” Tischnera, Dziennika końca świata, rozmów z Michałem Hellerem i Wojciechem Waglewskim, a także kilku tomów poetyckich.
To specyficzna książka, która w pewien sposób afirmuje rozmowę, filozofię dialogu.
W chrześcijaństwie wiadomo, że człowiek się rodzi dla zmartwychwstania. Natomiast ten motyw smutku, pewnej melancholii w dniu narodzin, jest pogański. Co prawda pogański w najlepszym stylu, bo w stylu greckim, niemniej pogański. Żyjemy dzisiaj jako spadkobiercy dwóch wielkich metafor losu ludzkiego. Jedna metafora zakorzeniona jest w Grecji, to opowieść o losie Edypa. Druga, wywodząca się z tradycji judejskiej, to metafora losu Abrahama i Izaaka. W antyku bohater jakby z góry jest obarczony winą nie do zmazania. Zupełnie inaczej jest w Biblii
– mówił Tischner w jednym z wywiadów. Czy ta szeroka perspektywa daje nadzieję ?
Za życia Tischnera ukazały się trzy książki- rozmowy: Między Panem a Plebanem (z Adamem Michnikiem i Jackiem Żakowskim), Rozmowy o Katechizmie (z Jackiem Żakowskim) oraz Przekonać Pana Boga (z Dorotą Zańko i Jarosławem Gowinem). Po śmierci jeszcze jedna: rozmowa z Anną Karoń-Ostrowską, opublikowana najpierw jako Spotkanie, a potem – w wersji rozszerzonej – pod tytułem Oby wszyscy tak milczeli o Bogu.
Pytany często, od czego zacząć lekturę Tischnera, zazwyczaj odsyłam do tych czterech książek. Tischner był wybitnym filozofem, znakomitym publicystą i kaznodzieją – ale najbardziej sobą bywał właśnie w rozmowie, wtedy gdy filozoficzne, społeczne czy religijne problemy stawały się pytaniami konkretnego człowieka. Można bez przesady powiedzieć, że cała jego filozofia, nazwana przezeń filozofią dramatu, narodziła się z rozmowy i w stronę rozmowy zmierzała
– wyjaśnia Wojciech Bonowicz
Zmarły niedawno dominikanin o. Jan Andrzej Kłoczowski tak przed laty mówił "Mistrzem nie jest ten , który zasłania cel, tylko jest ten, który wprowadza na drogę i pomaga stawiać samodzielnie kroki na niej "