Wydawnictwo Znak i ERGO Hestia wyłoniły laureatów

Nagrody im. ks. Józefa Tischnera

Laureatami 21. edycji Nagrody Znaku i Hestii im. księdza Józefa Tischnera zostali:
ks. Tomáš Halík, Łukasz Lamża oraz Hospicjum domowe - Archidiecezjalny Zespół Domowej Opieki Paliatywnej z Warszawy.

Nagroda przyznawana jest nieprzerwanie od 2001 roku wybitnym intelektualistom, publicystom i działaczom społecznym, którzy wcielają w życie wartości bliskie księdzu Józefowi Tischnerowi. Promuje sposób myślenia i postawy, łączące intelektualną rzetelność, odwagę i wrażliwość na drugiego człowieka.

- Troska o zachowanie standardów intelektualnych i etycznych w obliczu zmieniającego się świata staje się coraz większym wyzwaniem, podejmowanym przez niewielu wybitnych intelektualistów, publicystów i działaczy społecznych – mówi Marcin Żebrowski rzecznik prasowy ERGO Hestii.. Możliwość nagrodzenia tych osób nie tylko nobilituje ERGO Hestię, ale też zobowiązuje do podążania ścieżką wartości.

Nagroda przyznawana jest w trzech równorzędnych kategoriach.

W kategorii pisarstwa religijnego lub filozoficznego, stanowiącego kontynuację „myślenia według wartości” nagrodzony został ks. TOMÁŠ HALÍK za książkę „Czas pustych kościołów”
w której pokazuje, że czas pandemii zmusza do ponownego odkrywania chrześcijaństwa.

W książce „Czas pustych kościołów” ks. Halik przestrzega przed nowym faryzeizmem, który zastępuje wiarę ideologią, świadectwo teorią, pomoc pouczaniem, a miłosierdzie systemem nakazów i zakazów. Nawołuje zaś do przekraczania religijnych podziałów oraz do „globalizacji współczucia” – czytamy w uzasadnieniu kapituły.

W kategorii publicystyki lub eseistyki na tematy społeczne, która uczy Polaków przyjmować „nieszczęsny dar wolności” nagrodzony został ŁUKASZ LAMŻA za książkę „Światy równoległe. Czego uczą nas płaskoziemcy, homeopaci i różdżkarze”, w której skrupulatnie rozprawia się
z teoriami pseudonaukowymi i spiskowymi.

Łukasz Lamża imponuje w swojej książce „Światy równoległe. Czego uczą nas płaskoziemcy, homeopaci i różdżkarze” nie tylko wiedzą i dociekliwością, lecz także wyrozumiałością dla ludzi, którzy są ofiarami współczesnych szarlatanów - czytamy w uzasadnieniu kapituły.

W kategorii inicjatyw duszpasterskich i społecznych współtworzących „polski kształt dialogu Kościoła i świata” nagrodzony został ARCHIDIECEZJALNY ZESPÓŁ DOMOWEJ OPIEKI PALIATYWNEJ Z WARSZAWY za mądre prowadzenie chorych przez proces udręczonego odchodzenia oraz za wspieranie ich rodzin i najbliższych. Archidiecezjalny Zespół Domowej Opieki Paliatywnej uczy sztuki umierania i żegnania się z najbliższymi.

- Z pewnością inne hospicja domowe działają podobnie, trudno jednak przyznać nagrodę wszystkim. Ten zespół mogłem osobiście poznać w akcji – mówi ks. Adam Boniecki. Kilkakrotnie odwiedziłem ich siedzibę, prowadziłem długie rozmowy. Uważam, że filozofia ich działalności, styl, kultura, empatia, a do tego przypadające w tym roku 25-lecie działalności predestynują to hospicjum do nagrody. Poprzez wyróżnienie go wyrażamy uznanie dla wszystkich polskich hospicjów.

Gala wręczenia Nagrody Znaku i Hestii im. ks. J. Tischnera odbędzie się w Krakowie,
25 listopada o godz. 18.00, na Scenie Nowohuckiego Centrum Kultury.
Rozmowę z laureatami poprowadzą: Dominika Kozłowska i ks. Adam Boniecki.

Każdy z laureatów otrzyma statuetkę zaprojektowaną przez rzeźbiarza Mariana Gromadę oraz nagrodę pieniężną w wysokości 33 000,00 zł, której fundatorem jest ERGO Hestia.

Więcej informacji na: www.nagrodatischnera.pl

SYLWETKI LAUREATÓW

KS. TOMÁŠ HALÍK – nagrodzony w kategorii pisarstwa religijnego lub filozoficznego, stanowiącego kontynuację „myślenia według wartości” za książkę Czas pustych kościołów.

Ks. prof. Tomáš Halík jest filozofem, teologiem i socjologiem. Po ukończeniu studiów w komunistycznej Czechosłowacji odmówiono mu prawa do pracy naukowej – został terapeutą środowiskowym osób uzależnionych. 21 października 1978 został tajnie wyświęcony przez biskupa w Erfurcie na katolickiego księdza. Do 1989 r. pozostawał jedną z najważniejszych postaci podziemnego Kościoła w Czechach. Później był m.in. doradcą prezydenta Václava Havla, wykładowcą Oksfordu, Cambridge i Uniwersytetu Karola, duszpasterzem akademickim. W 2014 roku został laureatem Nagrody Templetona.

Autor kilkudziesięciu książek, tłumaczonych także na język polski, m.in. Co nie jest chwiejne, jest nietrwałe, Przemówić do Zacheusza, Cierpliwość wobec Boga. Spotkanie wiary z niewiarą, Noc spowiednika. Paradoksy małej wiary w epoce postoptymistycznej, Drzewo ma jeszcze nadzieję. Kryzys jako szansa oraz Czas pustych kościołów. Za tę ostatnią została mu przyznana Nagroda Znaku i Hestii im. Józefa Tischnera.

ŁUKASZ LAMŻA – nagrodzony w kategorii publicystyki lub eseistyki na tematy społeczne, która uczy Polaków przyjmować „nieszczęsny dar wolności” za książkę Światy równoległe. Czego uczą nas płaskoziemcy, homeopaci i różdżkarze.

Dr. Łukasz Lamża jest filozofem przyrody i popularyzatorem nauki, specjalizuje się w kosmologii
i astrofizyce. Po ukończeniu studiów w ramach Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Śląskim (z kierunkami wiodącymi: socjologia i filozofia) podjął równolegle studia doktoranckie z filozofii na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie oraz na Międzywydziałowych Indywidualnych Studiach Matematyczno-Przyrodniczych na Uniwersytecie Śląskim (z kierunkami wiodącymi: fizyka i geologia).

W 2013 roku uzyskał stopień naukowy doktora. Jest współpracownikiem Centrum Kopernika Badań Interdyscyplinarnych w Krakowie, wspólnej jednostki naukowej Uniwersytetu Jagiellońskiego i Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie oraz członkiem redakcji „Tygodnika Powszechnego”.

Autor wielu artykułów naukowych i popularnonaukowych oraz książek: Przekrój przez Wszechświat (CC Press, 2014), Granice Kosmosu – granice kosmologii (CC Press, 2015), Wszechświat krok po kroku (CC Press, 2017). Bieżące informacje o spotkaniach i wykładach popularnonaukowych z jego udziałem, nowych artykułach jego autorstwa oraz inne aktualności dostępne są pod adresem: http://facebook.com/co.robi.lukasz.lamza oraz na blogu: http://lukaszlamza.wordpress.com

ARCHIDIECEZJALNY ZESPÓŁ DOMOWEJ OPIEKI PALIATYWNEJ Z WARSZAWY – nagrodzony w kategorii inicjatyw duszpasterskich i społecznych współtworzących „polski kształt dialogu Kościoła
i świata”.

Hospicjum domowe – Archidiecezjalny Zespół Domowej Opieki Paliatywnej jest instytucją powołaną
w 1996 roku do sprawowania opieki hospicyjnej niosącej ulgę osobom nieuleczalnie chorym i umierającym. Opiekę lekarską, pielęgniarską, duchową i socjalną sprawują w domu Chorego, dając oparcie całej rodzinie, często zagubionej w trudnych chwilach związanych z przewlekłą chorobą najbliższej osoby.

Wsparciem obejmuje 130 pacjentów dziennie, zapewniając pełną pomoc lekarską, pielęgniarską, psychologiczną (w razie potrzeby) i rehabilitacyjną (w razie potrzeby) oraz niezbędną aparaturę
i sprzęt medyczny w ich domach. Pacjentami są nieuleczalnie chorzy, głównie na nowotwory złośliwe. Opieka hospicjum polega na poprawie jakości życia pacjentów i ich rodzin poprzez wielokierunkowe zaspakajanie ich potrzeb. Wiąże się to z łagodzeniem większości objawów towarzyszących chorobie przewlekłej, a szczególnie z łagodzeniem dolegliwości bólowych. Hospicjum swoim wsparciem obejmuje chorych niezależnie od ich przekonań, uwzględniając ich indywidualne potrzeby duchowe i religijne.

Dyrektorem Hospicjum domowego jest ks. Władysław Duda – Duszpasterz Warszawskiej Służby Zdrowia.
W tym roku Hospicjum domowe – Archidiecezjalny Zespół Domowej Opieki Paliatywnej z Warszawy – obchodzi jubileusz 25-lecia działalności.

mat.pras /jd