Wróblewski: Żył krótko, ale intensywnie

Po 16 latach od czasu wielkiej retrospektywy dzieł Andrzeja Wróblewskiego Muzeum Narodowe w Krakowie przygotowało kolejną wystawę prezentującą bogaty dorobek tego wybitnego powojennego twórcy.
Andrzej Wróblewski był malarzem, krytykiem sztuki i publicystą. Do dziś jest legendą polskiej sztuki XX wieku. Zmarł młodo, w wieku niespełna 30 lat, pozostawiając po sobie bogaty i różnorodny dorobek artystyczny. Inspirował artystów kolejnych pokoleń, m.in. krakowską grupę Wprost i warszawską Gruppę.

Wystawa „Andrzej Wróblewski. Patrzeć wciąż naprzód” łączy prace ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie oraz krakowskich kolekcji publicznych i prywatnych w cztery przenikające się narracje.
Jak mówią kuratorzy wystawy Magdalena Ziółkowska i Wojciech Grzybała, … Ich trzon wyznaczają poszukiwania języka sztuki nowoczesnej, począwszy od postulatu sztuki wyrazistej, przeszywającej, dzięki której „zajrzycie do wnętrza człowieka“ (jak komentował Wróblewski I Wystawę Sztuki Nowoczesnej w 1948 r.), po deklarację sztuki socrealistycznej z początków lat 50. – sztuki czytelnej, tematowej, „obliczonej na szeroki zasięg społeczny“, pozbawionej przekształceń, fotograficznej i „zgodnej z wyobraźnią masowego widza“. W ostatnich miesiącach twórczości, późną jesienią 1956 r. Wróblewski doszedł do kolejnej formuły malarstwa figuratywnego. Otaczający świat nie był dłużej skonstruowany z geometrycznych figur ani zbudowany przez zrzeszonych w ZAMP studentów. Był światem wewnętrznych napięć, poszukiwań i zmagań z samym sobą.
Kuratorzy wystawy wybrali z tekstów artysty frazę stanowiącą tytuł pokazu: „Patrzeć wciąż naprzód”. Dobrze charakteryzuje ona artystyczną osobowość Andrzeja Wróblewskiego. Posłuchaj: [

Posłuchaj: 

]

Obok najbardziej znanych płócien ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie, takich jak:
Poczekalnia II (Ukrzesłowienie I) z 1956 r.,
Kompozycja (Rodzina) z 1957 r.,
Dziecko z zabitą matką (Syn i zabita matka) z 1949 r.
czy Rozstrzelanie poznańskie (Rozstrzelanie II (poznańskie)) z 1949 r., na wystawie pojawią się prace rzadziej eksponowane. Należą do nich:
płótno Ślepa à la Velázquez (Niewidoma) (1956),
gwasze na papierze z lat 1956–1957 – (Kobiety i krowa), (Drzewa i miasto) ,
monotypia (Mucha) , jak również nie eksponowane wcześniej w Polsce:
drzeworyt (Żongler) (1946),
szkice do serii Rozstrzelań,
cykl Żałobna wieść (1953), stworzony po śmierci Stalina, i liczne litografie o tematyce socrealistycznej.

Wystawa i towarzysząca jej publikacja inaugurują działalność powstałej w styczniu 2012 roku Fundacji Andrzeja Wróblewskiego i zostały przygotowane na zaproszenie Muzeum Narodowego w Krakowie.

Ekspozycja będzie prezentowana w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego w Krakowie.


„Andrzej Wróblewski. Patrzeć wciąż naprzód”.
21.09.2012 – 13.01.2013
Kuratorzy: Magdalena Ziółkowska i Wojciech Grzybała

Opisy zdjęć:
Autoportret z żoną Teresą, 1954; Dzięki uprzejmości Fundacji Andrzeja Wróblewskiego
Bez tytuły (Kobiety i krowa), 1957; gwasz, papier; własność: Muzeum Narodowe w Krakowie
Poczekalnia II (Ukrzesłowienie I), 1956; olej na płótnie; własność: Muzeum Narodowe w Krakowie
Bez tytułu, (Czarna chorągiew) [Kości i czarna flaga], niedatowany; kolekcja prywatna
Montaż Wielkiego Pieca (Nowa Huta), 1953; tusz, papier; kolekcja prywatna
Dziecko z zabitą matką (Syn i zabita matka), 1949; olej na płótnie; własność: Muzeum Narodowe w Krakowie

Wróblewski