Stare koronki, archiwalne fotografie, nawet stare ksiażki - wszystko to mogło być tworzywem prac jednej z ciekawszych postaci krakowskiego środowiska artystycznego, drugiej połowy XX wieku -Teresy Rudowicz.
W Galerii Żywej w Głównym Gmachu Muzeum z gromadzono ponad 30 prac Rudowicz, pochodzących z polskich muzeów , oraz z prywatnych kolekcji i galerii.
Należała do grona współzałożycieli i członków reaktywowanej po wojnie Grupy Krakowskiej, zwanej drugą, wielokrotnie uczestniczyła w wystawach zbiorowych jej członków. Miała także indywidualne prezentacje w firmowanej przez nią Galerii Krzysztofory. Z Grupą Krakowską brała też udział między innymi w 2. Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w 1957 roku.
Znana głównie z kolaży, tworzyła także fotokolaże i fotomontaże . Ekspozycja wzbogacona została obrazami olejnymi z końca lat 50. stanowiącymi przykład metaforycznego malarstwa abstrakcyjnego. Całość uzupełniają zdjęcia artystki wykonane przez wybitnego fotografika Wojciech Plewińskiego.
- Jej fascynacja kolażem zaczęła się w czasie podróży - tłumaczy kuratorka Anna Budzałek. - Wraz z mężem Marianem Warzechą w latach 50. pojechała do Rzymu. Tam na targach staroci znajdowała stare książki, które stały się materią jej prac.
Wystawę uzupełniają fotografie, wykonane przez Wojciecha Plewińskiego w pracowni artystki. Ukazują Rudowicz podczas aktu twórczego, wykonującą pełne energii i radości gesty tchnące życie w martwą materię. Przywodzi to na myśl malarstwo gestu, spopularyzowane w USA w latach 40. przez Jacksona Pollocka. - Na zdjęciach widać, jak bardzo Rudowicz była zafascynowana strukturą tworzywa, jak silnie ją odczuwała, z jaką energią ją kreowała - podkreśla kuratorka.
W cyklu "Galeria Żywa": Teresa Rudowicz - wystawa czynna 7 września 2013
Gmach Główny MNK, Galeria Sztuki Polskiej XX wieku
Justyna Nowicka

Teresa Rudowicz urodzona w 1928 roku w Toruniu, zmarła w 1994 w Krakowie, jedna z bardziej śmiałych i oryginalnych postaci w krakowskim środowisku artystycznym. Studia rozpoczęła w latach 1948-1950 w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych (obecnie ASP), a kontynuowała w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w okresie 1950-1954 pod kierunkiem Zbigniewa Pronaszki (dyplom w pracowni Hanny Rudzkiej-Cybisowej). Później krótko pracowała w Muzeum Historycznym w Sanoku, a w roku 1957 wróciła do Krakowa. Razem z mężem, artystą Marianem Warzechą, przebywała czasowo we Włoszech (od 1959 roku); była też na stypendium Fundacji Kościuszkowskiej w Stanach Zjednoczonych (1971/1972); podróżowała po Izraelu (1992) i Francji (1994).