Thomas Vinterberg to jeden z najważniejszych reżyserów duńskiego kina, które od końca ubiegłego wieku przeżywa prawdziwy renesans. Był jednym z założycieli manifestu „Dogma 95”. Jego pierwszy film nakręcony w tej stylistyce – „Festen” (1998) – okazał się ogromnym sukcesem, przynosząc Vinterbergowi Nagrodę Jury festiwalu canneńskiego, nominacje do Złotego Globu i Oscara oraz Europejską Nagrodę Filmową w kategorii Europejskie Odkrycie Roku. W 2002 roku zadebiutował w kinie anglojęzycznym filmem „Wszystko dla miłości” z Joaquinem Phoenixem i Claire Danes w rolach głównych. Następnie powstała – na podstawie scenariusza Larsa von Triera – „Moja Droga Wendy” (2005), pięć lat później – nominowany do Złotego Niedźwiedzia w Berlinie – „Submarino” (2010).
fot. materiały prasowe
Thomas Vinterberg – scenarzysta i reżyser „Polowania” – zastosował tu interesujący zabieg. Widz od początku wie, że bohater jest niewinny, co wcale nie zmniejsza suspensu opowiadanej historii, a czyni ją jeszcze bardziej przejmującą. Jak łatwo rzucić na kogoś niewinnego podejrzenie, jak trudno udowodnić swą niewinność, choć przecież to wina powinna być udowodniona, jak wreszcie łatwo poderwać tłumy w „słusznej sprawie”, choć w złej wierze.