Niebieskie niebo i piętrzące się na nim białe obłoki stanowią tło dla wysmukłych sylwetek drzew, których liście zostały namalowane smugami zieleni. Dzięki temu rośliny parawanowo przesłaniają dalszy krajobraz, by stworzyć kulisy sceny ukazującej domy wraz z zabudowaniami gospodarczymi, rozsiadłe nad zakolem typowego dla tej okolicy rowu z wodą. Pierwszy plan obejmuje ziemię w kolorach ugrów i zieleni, która na granicy zabudowań zyskuje złoto-żółtą smugę czystego koloru, mogącą być refleksem padającego spod chmur światła. Dwa domostwa na pierwszym i drugim planie, w kolorach czerwonej i żółtej ochry oraz brązowej umbry, stanowią centrum tej niewielkiej, krajobrazowej kompozycji. Ciężkie, rozłożyste dachy pokryte są słomą, a ściany były zapewne wypełnione gliną. W tym wycinku wiejskiego pejzażu panuje całkowita cisza, niezmącona obecnością człowieka, podmuchem wiatru, gwałtownym spektaklem chmur na niebie. Ziemia i woda, chaty i drzewa, a nad nimi biało-błękitne sklepienie mają w sobie dostojeństwo odwiecznego trwania, uroczystej celebracji życia w zgodzie z porami dnia i cyklicznie zmieniającą się przyrodą. Woda odbija świetlistość nieba, światło drga na jej powierzchni i rozsypuje się refleksami na ciężkiej błotnistej ziemi oraz na dachach przycupniętych w krajobrazie domów.
Vincent wchodzi w ten pejzaż z zachwytem. Celebruje wilgotne ciepło ziemi, cichy szmer wody, sylwety domostw jako substytut rodziny, domowego ogniska, źródło spokoju i opiekuńczości. Oddycha powietrzem, w którym drga melodia usychających liści, a białe obłoki zmieniają leniwie konfigurację błękitnego nieba. Malując, rozmawia z Bogiem, zbliża się do absolutu, tęskni za transcendencją. „Jeśli prawdziwie kocha się przyrodę, wszystko wydaje się piękne” – napisze do brata Theo 30 kwietnia 1874 roku.
Obraz Wiejskie chaty pośród drzew (olej na płótnie zamontowanym na deskę; 28,5 × 39,5 cm) przynależy do najwcześniejszego okresu twórczości artystycznej Vincenta van Gogha. Wówczas rozpoczął on swoje doświadczenia z malarstwem olejnym, poprzedzone kilkuletnim okresem sporządzania rysunków oraz akwareli łączonej z piórem, ołówkiem czy węglem. I chociaż pierwsze zachowane rysunki artysty pochodzą ze wczesnych lat 70. XIX wieku, to jednak te, w których widać już intencję twórczą, zaczęły powstawać dopiero z początkiem lat 80. […] W wyniku szeregu analiz zarówno formalnych, jak i technologicznych podjętych w gronie wybitnych specjalistów od twórczości tego artysty – w tym Louisa van Tilborgha i Teio Meedendorpa z Muzeum van Gogha w Amsterdamie oraz przez zespół badawczy powołany w 2021 roku w ramach Laboratorium Analiz i Nieniszczących Badań Obiektów Zabytkowych (LANBOZ) Muzeum Narodowego w Krakowie – ustalono bardzo precyzyjnie datę powstania tego obrazu na wrzesień 1883 roku. Louis van Tilborgh i Teio Meedendorp wskazali również najbardziej prawdopodobne miejsce, które mogło zainspirować artystę do powstania tego obrazu, czyli okolice wioski Loosduinen w pobliżu Hagi …
Zofia Weiss - "Cisza i uwielbienie. Wokół wczesnego obrazu Vincenta van Gogh. Wiejskie chaty pośród drzew " ( fragment)