Symboliczny gest opakowania – przedmiotu lub postaci – wiązał się z potrzebą ochronienia, zabezpieczenia, utrwalenia, ukrycia. Ambalaże od połowy lat 60. XX w. były jedną z głównych strategii twórczych Kantora.
Wystawa w Galerii-Pracowni prezentuje wybrane ambalaże z kolekcji oraz depozytu Cricoteki. Są wśród nich m.in obrazy, obiekty ze spektakli, fotografie na płótnie oraz zawartość należących do artysty szaf - z opakowaniami na leki czy pudełkami po pastelach.
"Ambalaże (z francuskiego emballage – opakowanie) to forma, która determinowała rozwój twórczości wizualnej artysty od połowy lat 60. przez kolejne dziesięciolecie. W ambalażach niezwykle ważne dla Kantora było ponowne „dotknięcie natury przedmiotu” w obliczu nadchodzącego kresu sztuki informel – estetyki praktykowanej przez Kantora od początku lat 50., w której kształty świata, przedmiotów i ludzi zniknęły w malarskim bezformiu. Wraz z ambalażami – przedmiot kuszący artystę od zawsze, budzący potrzebę ujarzmienia, czasem jawiący się jako sacrum – stał się dla malarza dodatkowo prowokujący. Żegnając się z etapem taszystowskim, w którym tradycyjne odwzorowanie form zostało całkowicie zaniechane, Kantor skupił się nie tyle na wizerunku przedmiotu, co na przedmiocie w ukryciu. Do tworzenia tych dzieł artysta używał prostych, biednych przedmiotów, najczęściej toreb, kopert, ubrań czy parasoli. Kluczowy i niemal równie ważny jak zawartość dzieła stał się gest opakowania przedmiotu. Wiązał się on z potrzebą zabezpieczania, chronienia, ukrywania, ale jednocześnie był dla Kantora rytualny i symboliczny, a także świadomie patetyczny" - przypomina kuratorka wystawy Małgorzata Paluch-Cybulska.