Ekspozycja, na którą składają się obrazy, drewniane rzeźby oraz instalacje, zawieszona jest pomiędzy estetyką neoawangardy a konwencją sztuki ludowej i wiejskiego rzemiosła. - To autobiograficzna opowieść o powrocie do korzeni, do rodziny, do rodzimych materiałów, ale także o zmianie - mówi Arkadiusz Półtorak.
Twórczość Bachorczyka oscyluje wokół zagadnień historii i czasu, tożsamości, indywidualnego odkrywania prywatnej przeszłości. Interesuje go problematyka mechanizmów i właściwości pamięci, współczesnych definicji męskości oraz post-batalistyka. Tworzy na styku różnych mediów: malarstwa, rzeźby i fotografii, stosuje bricolage i łączenie technik rzemieślniczych z nowoczesnymi mediami.
"Las, powalone drzewa, rodzinne pamiątki, wspomnienia z ognisk palonych na halach (ognisk palonych z rozmachem, by zaimponować chłopakom z sąsiedniego wzgórza, a także – przynajmniej z perspektywy niektórych – po to, by przypodobać się okolicznym dziewczętom)… Oprowadzanie po wystawie Bogusława Bachorczyka można by rozpocząć właśnie od takiego wyliczenia. Są jednak inne sposoby. Równie dobrym wstępem byłaby lista twórców, z których twórczością dialogują prace zebrane w galerii: Brâncuși, Hasior, Spoerri, Haring… Wystawa zawieszona jest z rozmysłem pomiędzy estetyką neoawangardy i tą bliższą sztuce ludowej, a nawet wiejskiemu rzemiosłu. Prace Bachorczyka nie chcą jednak rozgościć się na dobre w żadnym z tych porządków i w kontekście każdego z nich wywołują wrażenie obcości. Taki stan zawieszenia zwiastuje w przenośny sposób już obcojęzyczny tytuł wystawy – „Vlach”, odpowiednik polskiego „Wołocha” w języku czeskim, słowackim czy serbo-chorwackim. We współczesnej słowiańszczyźnie wyraz ten oznacza przybysza z pasterskich ludów, które niegdyś zamieszkiwały wyłącznie Karpaty południowe, a w XIV wieku zaczęły kolonizować także północną część łańcucha. Co istotne w kontekście wystawy, dawniej słowo „Vlach” oznaczało jednak po prostu „obcego”." - komentuje kurator wystawy "Vlach" Arkadiusz Półtorak.
Współpraca kuratorska: kolektyw vvłuczęga / warsztat praktyk kuratorskich przy Katedrze Performatyki UJ
Wystawa realizowana w ramach Cracow Art Week KRAKERS 2025
Bogusław Bachorczyk (ur. 1969)
Malarz, rzeźbiarz, rysownik, twórca multimedialny, kurator wystaw. Doktor habilitowany, profesor ASP, prowadzi III Pracownię Interdyscyplinarną na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Absolwent klasy rzeźby w Liceum Kenara w Zakopanym oraz Wydziału Malarstwa krakowskiej ASP, którą ukończył dyplomem w pracowni prof. Włodzimierza Kunza (1998r.). Obronił doktorat „Gra o zachwyt” w 2011r., habilitacja „Czysta 17” w 2013r. Stypendysta Miasta Norymbergii, laureat Stypendium Józefa Czapskiego. W 2012r. otrzymał Nagrodę Rektora III Stopnia za osiągnięcia w pracy artystycznej i dydaktycznej, a w 2017 r. Nagrodę Rektora II Stopnia za osiągnięcia w pracy artystycznej i dydaktycznej. W 2019r. otrzymał Stypendium Twórcze Miasta Krakowa za projekt „Nasz Ogródek”. W 2019 roku otrzymał Brązowy Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
Jego dzieła były prezentowane na ponad 50 wystawach indywidualnych i zbiorowych, m.in. w Bunkrze Sztuki, Muzeum Narodowym w Krakowie, Muzeum Fotografii w Krakowie, Galerii Zderzak w Krakowie, Galerii Atak w Warszawie, ABC Gallery w Poznaniu, Galerii ASP w Gdańsku, Galerii Labirynt w Lublinie, Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej w Słupsku, Muzeum Tatrzańskim w Zakopanym i Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.
Jest autorem koncepcji i wykonawcą wieloletnich projektów twórczych, m.in. dziennika-szkicownika (od 1986 r.), projektu „Pracownia Czysta 17” (od 2003 r.) i plenerowej galerii „Nasz Ogródek” (od 2018r.). W swojej sztuce, często prezentowanej w formie instalacji z elementami performansu, łączy różne media. Do współpracy przy swoich projektach zaprasza artystów innych dziedzin: aktorów, tancerzy, poetów, z którymi współpracuje. Jest także ilustratorem i autorem książek artystycznych. Podejmuje kwestie spuścizny po wielkich twórcach (J. Iwaszkiewicz, W.G. Sebald, Has, A. Rodczenko, W. Niżyński, W. Hasior, Z. Ginczanka).