Szwajcarski architekt Philippe Rahm jest kluczową postacią dla współczesnej architektury. Jego działalność teoretyczna i praktyka poszerzyły pole architektury od fizjologii po meteorologię i mają ogromne znaczenie w kontekście refleksji nad przyszłością budowania.
Spotkanie w MOCAK-u inspirowane jest najgłośniejszą publikacją Rahma – Climatic Architecture (2013). W książce tej autor przedstawia długie trwanie wątków klimatycznych w architekturze, wyprowadzając je od Witruwiusza i starożytnej architektury. Pokazuje również, jak w renesansowych traktatach Palladia i Albertiego dyskutowano sposoby, w jakie ekspozycja na wiatr i słońce, a także zmiany temperatury i wilgotności powietrza oddziałują na formę miast i budynków. W toku rewolucji przemysłowej i przemian drugiej połowy XX wieku zapomniano lub zignorowano wiele z tych obserwacji, co wiąże się z uzależnieniem architektury od paliw kopalnych, na których opierają się systemy ogrzewania i klimatyzacji.
Dzisiejszy kryzys klimatyczny sprawia, że coraz częściej dochodzi do przewartościowania dotychczasowych praktyk i zwrotu w stronę rozwiązań bliskich ideom zrównoważonego rozwoju i dbania o istniejące zasoby.
Sam architekt pisze: „W obliczu wyzwań klimatycznych XXI wieku proponujemy, by stworzyć naszą dyscyplinę na nowo, w relacji do immanentnych właściwości klimatu. Powietrze, światło, ciepło i wilgotność stanowić będą materiały budowlane, a konwekcja, przewodnictwo cieplne, parowanie, promieniowanie i emisyjność staną się narzędziami służącymi do konstruowania miast, umożliwiając architekturze zrewolucjonizowanie wartości społecznych i estetycznych – zgodnie z założeniami materializmu dialektycznego”.
(na podstawie materiałów prasowych)