Naród niemiecki poparł nazizm i Hitlera na ogromną skalę. Niemcy, którzy nie godzili się z założeniami narodowego socjalizmu wybrali neutralność i próbowali bezpiecznie przeczekać rządy Hitlera. Jedynie nieliczni wybrali drogę sprzeciwu, działając w ruchu oporu. Jego skala była relatywnie niewielka, ale odwaga ludzi podejmujących walkę z reżimem, w warunkach masowego poparcia społecznego dla Hitlera, była ogromna. Motywacje do podjęcia walki z narodowym socjalizmem były bardzo różne, począwszy od typowego „buntu młodych” opowiadających się za wolnością osobistą (Edelweisspiraten), poprzez osoby motywowane religijnie (Weisse Rose, Helmuth James von Moltke), poprzez wojskowych, chcących odsunąć Hitlera od władzy. Część z nich jeszcze w latach 30. i na początku 40. należała do zwolenników Hitlera, uzyskiwała profity z niemieckich sukcesów na frontach. Co skłoniło ich do zmiany poglądów? Większość przywódców organizacji antyhitlerowskich zapłaciła za swoją odwagę najwyższą cenę.
