Marka Radia Kraków dla wystawy "Natura w sztuce" w Muzeum MOCAK

Główna wystawa w Muzeum MOCAK wyjątkowo dobrze trafia w swój czas: ekologia, zmiany klimatyczne, skomplikowana, nierówna relacja człowieka z naturą – to główne wątki ekspozycji, która od kilku miesięcy przyciąga do muzeum prawdziwe tłumy. Na wystawie zat. „Natura w sztuce” oglądać można współczesne prace ponad 70 artystów z wielu krajów. Ekspozycja została podzielona na pięć części: Piękno, Ekologia, Konfrontacja, Materia, Symbol. „Mniej więcej sto lat temu pojawiła się refleksja, że istnienie człowieka ściśle zależy od stanu środowiska. Eksploatacja stopniowo przechodziła w poszukiwanie balansu. Ten powolny proces bardzo wiele o nas mówi. Nic więc dziwnego, że stał się również ważnym polem komentarzy artystycznych” - komentują kuratorzy.  

W Operze Krakowskiej na koniec sezonu zabrzmiała muzyka XX wieku. „Kandyd” obok „West Side Story” należy do najpopularniejszych utworów Bernsteina dla Broadwayu. Oparty na powiastce filozoficznej Woltera, w warstwie muzycznej jest zabawą konwencjami europejskiej operetki, pełną wdzięku, dowcipu, ale też ironii i sarkazmu, wyprowadzonych z oświeceniowego arcydzieła. Tytułowy bohater, wędrując po różnych krajach i kontynentach, przeżywa nieprawdopodobne przygody, podważające jego naiwną wiarę w dobroć świata i szlachetność ludzi. „To smutna historia, choć groteska i teatr absurdu, bawi nas i myli tropy – mówi reżyser Michał Znaniecki – to nasza historia pomimo tego, że nie pojedziemy do Buenos Aires, nie odkryjemy Eldorado i nie stracimy niewinności w kasynach Wenecji. To o nas, którzy wierzymy w miłość, lojalność, pokój i honor…”.

^{Dziewczynka ze wsi łemkowskiej z okolic Krynicy, 1940, Archiwum Uniwersytetu Jagiellońskiego}

Seria obrazów Beaty Stankiewicz pod tytułem”Dziesięciu Żydów, którzy rozsławili Polskę” otwarcie nawiązuje do pracy Andy’ego Warhola „Dziesięć portretów Żydów XX wieku”. Stankiewicz przedstawia bohaterów polskiej kultury i nauki, stosuje zupełnie inne rozwiązania medialne niż Warhol. - Wymyśliła malarski trik pozwalający uzyskać maksymalną wyrazistość postaci. Twarze przedstawiła boleśnie realistycznie, nawet przesadzając z wyostrzaniem rysów. Natomiast ubrania i atrybuty zaznaczyła jedynie miękką, kojarzącą się z Wyspiańskim kreską – podkreśla kuratorka.

^{Beata Stankiewicz, Bruno Schulz, z cyklu 10 Żydów, którzy rozsławili Polskę, 2018, olej, flamaster wodny / płótno, 100 × 70 cm, Kolekcja MOCAK-u, fot. R. Sosin}

Nasze nominacje:
・    „Kandyd”, reż Michał Znaniecki, Opera Krakowska,
・    "GIRLS&BOYS", reż. Mirek Kaczmarek, Teatr Nowy Proxima
・    Miesiąc Fotografii, „Baby patrzą” Joanna Helander, Muzeum Etnograficzne
・    „Natura w sztuce”, kuratorki: Delfina Jałowik, Maria Anna Potocka, Martyna Sobczyk, Muzeum MOCAK
・    „Przemoc i pamięć” Dorota Nieznalska, Muzeum MOCAK
・    ”Dziesięciu Żydów, którzy rozsławili Polskę” Beata Stankiewicz, Muzeum MOCAK

jn/mat. prasowe

Sezon w Teatrze Nowym zakończyła premiera monodramu aktorki Starego Teatru Katarzyny Krzanowskiej. "GIRLS&BOYS" to współczesny tekst brytyjskiego pisarza i dramaturga Dennisa Kelly'ego. Przypadkowe spotkanie na lotnisku staje się początkiem wielkiej miłości. Ona i ona, zakochują się i żyją długo i szczęśliwie. Aż pewnego dnia wszystko się zmienia. Tak po premierze pisał na e-teatrze Maciej Stroiński: „Katarzyna Krzanowska, aktorka Starego, grała na premierze na skraju zawału i obsuwy psychotycznej. No, grube to było. Sami zobaczycie, czemu adekwatne, bo w pewnym sensie nie dało się inaczej.”  

W krakowskim Muzeum Etnograficznym oglądać można było wystawę prac cenionej dokumentalistki Joanny Helander - "Baby patrzą. Fotografie 1976–2012". Ekspozycja odbyła się w ramach Miesiąca Fotografii w Krakowie. Motywem przewodnim twórczości Joanny Helander jest świat widziany z perspektywy kobiet. Ekspozycja opowiada o kobietach z otoczenia artystki, z Polski oraz ze Szwecji. Przede wszystkim jednak sytuuje samą fotografkę w sieci relacji – migrantkę o splątanych polsko-niemiecko-śląsko-żydowskich korzeniach, łączniczkę między dwoma krajami. Pasjonatkę literatury, filmu, teatru. Portrecistkę i podróżniczkę.

Koło Kultury: "Baby patrzą. Fotografie 1976–2012" Joanny Helander w MEK

Praca Doroty Nieznalskiej „Przemoc i pamięć” w Muzeum MOCAK odwołuje się do badań hitlerowskiego Institut für Deutsche Ostarbeit (IDO, Instytut Niemieckich Prac na Wschodzie). Nadrzędnym celem tej instytucji była analiza historycznych, antropologicznych i gospodarczych zasobów ziem polskich. Wykorzystana w pracy Nieznalskiej dokumentacja – odnosząca się głównie do górali podhalańskich i Łemków – pochodzi z Archiwum UJ oraz zbiorów Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej UJ. Zdjęcia Łemków z materiałów ludoznawczych IDO współczesna artystka wkomponowuje w symboliczną formę ikonostasu karpackiego. Fotografie Rusinów i górali podhalańskich, poddanych badaniom rasowym, przetwarza w technice ambrotypii na szkle i umieszcza je za ikonostasem. To, jak czytamy w komentarzu Muzeum, „wyraz szczególnej czci dla ukazanych na nich osób”.