Łuciuk zaliczany jest do czołówki polskich kompozytorów współczesnych. Jego twórczość ewoluowała od estetyki neoklasycznej, poprzez poszukiwania awangardowych rozwiązań obejmujących takie środki techniki kompozytorskiej, jak aleatoryzm, sonorystyczną regulację materiału dźwiękowego (m.in. eksploracja wnętrza fortepianu, gra bezpośrednio na strunach, wykorzystanie pałek perkusyjnych itp. – np. Passacaglia na fortepian, Lirica di timbri na fortepian) do uproszczenia faktury i stylistyki brzmienia. Od połowy lat 70. XX wieku Łuciuk zwraca się w kierunku tzw. stylistyki neotonalnej. W jego dorobku wybitne miejsce zajmują liczne dzieła o tematyce religijnej.

 

Wikipedia/jn/bp