Artur Grabowski i Bogusława Bodzioch-Bryła spierać się będą o dwie książki: „Stambuł, Stambuł” Burhana Sönmeza i „Wiersze niepublikowane” Stanisława Grochowiaka.
„Stambuł, Stambuł” Burhan Sönmez
Wydawnictwo Książkowe Klimaty
Dziesięć dni w sercu Stambułu. Dziesięć dni w podziemnym więzieniu, w którym przebywa czterech więźniów. Kiedy nie są torturowani, snują – na podobieństwo bohaterów Dekameronu – opowieści o życiu i mieście, jakie znali w przeszłości. Stopniowo ich historie wyłaniają się z podziemi, mówiąc równie wiele o opowiadających, co o samym Stambule.
Stambuł, Stambuł to opowieść o sile ludzkiej wyobraźni, o ocalającej roli śmiechu i o tym, że wszędzie jest tyle samo nadziei, co cierpienia. Głęboko poruszająca powieść o przeobrażającej roli słów w czasach rozpaczy. | Ece Temelkuran
„Wiersze niepublikowane” Stanisław Grochowiak
Wydawnictwo Muzeum Literatury
Tom „Wiersze niepublikowane” zawiera 32 wiersze Stanisława Grochowiaka odnalezione w zborach Muzeum Literatury. Są wśród nich utwory z wszystkich etapów twórczości, zarówno bajki da dzieci jak i wiersze nawiązujące do estetyki baroku.
„Wiersze zostały podzielone na trzy grupy tematyczne, w obrębie każdej z nich są ułożone chronologiczne. Najwcześniejsze wiersze w tym zbiorku powstały, gdy Grochowiak miał zaledwie 14 lat, najstarsze powstały niedługo przed jego śmiercią” - mówiła Grażyna Grochowiakowa z Muzeum Literatury.
W zbiorku zatytułowanym „Wiersze niepublikowane” jest też wymyślone przez poetę „Epitafium Stanisława Grochowiaka”, które głosi: „Chciał uchodzić za dziwadło/, ale w drodze mu się padło”.
W ubiegłym roku obchodziliśmy 40. rocznicę śmierci tego najważniejszego twórcy pokolenia „Współczesności”, poety, prozaika i dramaturga, który o swojej twórczości pisał: „Wolę brzydotę. Jest bliżej krwioobiegu słów”. Takie deklaracje i przesycona opisem rzeczy powszednich, zepsutych i brzydkich poezja szubko uczyniły z niego najważniejszego twórcę nurtu turpistycznego.
Pierwszy, od razu głośny tomik poetycki, „Balladę rycerską”, opublikował w 1956 r. Potem były „Menuet z pogrzebaczem” (1958), „Rozbieranie do snu” (1959), „Agresty” (1963). W kolejnych tomikach – „Kanon” (1965) i „Nie było lata” (1969) – Grochowiak zwrócił się w stronę estetyki klasycystycznej. Ostatni etap twórczości artysty to zbiory takie jak: „Polowanie na cietrzewie” (1972), „Bilard” (1975) i wydane po śmierci poety „Haiku Images” (1975).
Grochowiak uprawiał też prozę – wydał tom opowiadań „Lamentnice” (1958), powieści: „Trismus” (1963) i „Karabiny” (1965) a także dramaty takie jak „Szachy” (1961), „Partita na instrument drewniany” (1962), „Chłopcy” (1964).
Projekt realizowany w ramach programu Ministerstwa Kultury "Promocja czytelnictwa”
Czwartek to ostatni dzień Targów Książki w Londynie, jednej z największych międzynarodowych imprez czytelniczych. Do brytyjskiej stolicy przyjechało kilkunastu polskich pisarzy, zauważono też rolę tłumaczy.
Co roku autorowi najlepszego przekładu na język angielski przyznawana jest nagroda Found in Translation. Tym razem w Londynie odebrał ją Piotr Florczyk,krakowianin, poeta i tłumacz od ponad 20 lat mieszkający w Stanach Zjednoczonych. Doceniono go za przekład wierszy Anny Świrszczyńskiej z tomu "Budowałam barykady" napisanego w 1974 roku i opowiadającego o Powstaniu Warszawskim, w którym poetka brała udział.
W programie rozmowa z nagrodzonym poetą i tłumaczem Piotrem Florczykiem oraz Krzysztofem Żwirskim z Krakowskiego Biura Festiwalowego. Kraków zaprezentował się w Londynie jako Miasto Literatury UNESCO oraz organizator Festiwalu Conrada i Festiwalu Miłosza.
Projekt realizowany w ramach programu Ministerstwa Kultury "Promocja czytelnictwa”.
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego:
