Po raz pierwszy w Starym Teatrze pracować też będą twórcy młodego pokolenia m.in Katarzyna Kalwat, Jędrzej Piaskowski oraz Klaudia Hartung-Wójciak. - Ważne jest, by widzowie Starego Teatru mogli zderzać się z różnorodnością teatralnych estetyk - podkreśla dyrektor NST Waldemar Raźniak.

Plany repertuarowe na sezon teatralny 2021/22 (wg kolejności zaplanowanych premier):

1.    „Trąbka do słuchania” wg Leonory Carrington (reż. Agnieszka Glińska)

Surrealistyczny, dowcipny i refleksyjny świat wywiedziony z opublikowanej w 1974 książki Leonory Carrington, uczennicy i partnerki Maxa Ernsta, autorki powieści, dramatów oraz malarki, która podjęła próbę opisania fascynacji, zainteresowań i specyficznego poczucia humoru środowiska otaczającego ją w miejscowości Saint-Martin-d’Ardèche, gdzie spędziła lato 1937 roku.

2.    „Ptaki” Arystofanesa (reż. Jan Klata)

Jan Klata, starając się zachować wierność oryginałowi, korzystając z nowego tłumaczenia dramatu autorstwa badaczki antyku dr Olgi Śmiechowicz, postanowił inkrustować fabułę tej staroattyckiej komedii kilkoma scenami z innych antycznych sztuk (m.in. Bachantek).

3.    Art of Living (reż. Katarzyna Kalwat)
Inspirowane „Życiem. Instrukcją obsługi” G. Pereca (reż. Katarzyna Kalwat)

„Życie. Instrukcja obsługi” G. Pereca to legendarna awangardowa powieść francuskiego eksperymentatora z grupy literackiej OuLiPo, oparta o przekrój kamienicy ukazujący życie jej mieszkańców. W powieści 100 rozdziałów opisuje sto scen z poszczególnych mieszkań.
W założonej w ramach inscenizacji reinterpretacji Perecowskiej książki użyte zostanie podwójne kodowanie: po pierwsze opowiedziana zostanie historia możliwie najprostsza, pokazująca przenikanie się biografii poszczególnych mieszkańców budynku: ich codzienne sprawunki, pozornie ze sobą niepowiązane, przywodzące w tym na myśl Leibnizowskie „monady bez okien”.

4.    „Baśń o wężowym sercu” wg powieści Radka Raka (reż. Judyta Berłowska)

Tematem “Baśni o wężowym sercu” jest dla reżyserki tożsamość i to, co może powodować jej utratę. Sytuacja bez wyjścia, gdzie szanse są z założenia nierówne, sprawia, że bohaterowie są pełni wewnętrznych    konfliktów, a tożsamość ulega nieustannej weryfikacji i przekształceniom. Świat czerpiący z przyrody Beskidu, nieustająco  ewoluuje, staje się fantastyczny i pełen magii.

5.    SNL czyli „Sen nocy letniej” Williama Szekspira (reż. Krzysztof Garbaczewski)

SNL to symulakrum hiperrzeczywistości „Snu Nocy Letniej”, gdzie ludzka podmiotowość w obliczu medialnego przekazu zyskuje wymiar fraktalny, igrając z fizyczną przepaścią między użytkownikiem, a niestabilnie zakodowanym awatarem.

6.    „Salome” Oskara Wilde’a (reż. Kuba Kowalski)

„Salome” Oscara Wilde’a to poetycka opowieść o odkrywaniu pożądania, przełamywaniu tabu i utracie niewinności.

7.    „Marzenia Polskie - Rêves polonais” wg twórczości Michała Bałuckiego (reż. Jędrzej Piaskowski, dramaturgia Hubert Sulima)

Duet twórców: Jędrzej Piaskowski (reżyser) i Hubert Sulima (dramaturg) skoncentruje się na badaniu tradycji i mitów mieszczaństwa krakowskiego na bazie dramatów Michała Bałuckiego, którego twórczość powszechnie postrzegana jest jako komediowa, często frywolna i anachroniczna, a którego życie miało tragiczny, samobójczy finał.

8.    Sztuka Marty Konarzewskiej (reż. Ewa Kaim)

Marta Konarzewska, współtwórczyni „Panien z Wilka” wg Jarosława Iwaszkiewicza - jednego z ostatnich sukcesów NST, wychodząc od postaci Elfriede Jelinek, Olgi Tokarczuk i innych pisarek pochyli się nad fenomenem kobiety-twórczyni i jej specyficznej roli w społeczeństwie. .

9.    „Orlando” wg Virginii Woolf (reż. Katarzyna Minkowska)

Postaci, które w spektaklu oprowadzają nas po świecie “Orlando” to członkowie Bloomsbury Group - grupy artystów i intelektualistów działających na początku XX wieku, w Londynie przy Gordon Square 46. Na scenie spotykają się: Virginia Woolf (pisarka), Leonard Woolf (politolog), Vanessa Bell (malarka), Duncan Grant (scenograf, malarz), Dora Carrington (malarka), Roger Fry (krytyk sztuki, malarz), Clive Bell (krytyk sztuki, formalista), Lytton Strachey (pisarz, krytyk), E. M. Forster (pisarz), Adrian Stephen (psychoanalityk), Sax Sydney - Turner (urzędnik służby cywilnej).

10.    „Wymazywanie” wg Thomasa Bernharda (reż. Klaudia Hartung-Wójciak)

Reżyserka Klaudia Hartung-Wójciak zmierzy się z twórczością Thomasa Bernharda, słynnego austriackiego artysty-buntownika i jednocześnie pisarza, na tekstach, którego oparł swoje najsłynniejsze realizacje w Narodowym Starym Teatrze Krystian Lupa.

mat.prasowe NST/jn