Urodzony w WADOWICACH profesor patologii ogólnej Uniwersytetu Lwowskiego JAN PRUS (1859–1926), był synem Macieja, kowala.
Studiował w l. 1877–82 medycynę na UJ, gdzie doktoryzował się w r. 1883. W r. 1887, dzięki stypendium UJ, specjalizował się w anatomii patologicznej w Berlinie i u N. Cornila w Paryżu oraz w klinice chorób nerwowych w Paryżu u J. M. Charcota.
Potem przeniósł się do Lwowa, gdzie w l. 1887–89 studiował weterynarię w Szkole Weterynaryjnej, pełniąc zarazem obowiązki asystenta katedry patologii ogólnej.
W r. 1900 P. dokonał po raz pierwszy u człowieka zmarłego z uduszenia bezpośredniego masażu serca, odsłoniętego operacyjnie, łącznie ze sztucznym oddychaniem przez rurkę tracheotomijną i w dwie godziny po śmierci klinicznej uzyskał, dzięki piętnastominutowym zabiegom, miarowe kurczenie się przedsionków serca. Dzięki tym pracom nad resuscytacją uznany został za ojca tej dziedziny w Polsce, wszedł do grona twórców polskiej patologii, nazwisko jego stało się znane w całej Europie.
Życiorys Jana Prusa przypomina prof. JANUSZ SKALSKI z Collegium Medicum UJ.
Posłuchaj!
