Audycja z dn. 19.04. 2020 r. NIEDZIELA MIŁOSIERDZIA

ZAGADKA HISTORYCZNA (19.04.)

Najbardziej znanym dziś wizerunkiem Jezusa Miłosiernego, rozpowszechnionym w kościołach na świecie, jest obraz opatrzony podpisem "Jezu ufam Tobie", malarza ADOLFA HYŁY (1897 - 1965) - ucznia Jacka Malczewskiego.

Artysta, zmarły w 1965 r. w Krakowie, namalował ten obraz w roku 1944, na zamówienie Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Krakowie - Łagiewnikach.

Jednak pierwszy wizerunek przedstawiający Chrystusa zmartwychwstałego, który udziela ludzkości łask wysłużonych na krzyżu, powstał w 1934 r. według wskazówek świętej siostry FAUSTYNY KOWALSKIEJ (1905-1938) na zmówienie jej spowiednika księdza MICHAŁA SOPOĆKI (1888 - 1975) dziś błogosławionego kościoła katolickiego.

Po raz pierwszy obraz ten został pokazany wiernym w 1935 r. w pierwszą niedzielę po Wielkanocy w Ostrej Bramie w WILNIE. Obecnie obraz znajduje się w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego (dawnym kościele Świętej Trójcy) w Wilnie.

Kto jest autorem tego pierwszego obrazu?

Autoportret   ???? (fot.Wikipedia).

To malarz urodzony w Wygnance koło CZORTKOWA w 1873 r. , który po skończeniu krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, przed I wojną światową mieszkał w KRAKOWIE.

Zmarł w 1939 r. w BIAŁYMSTOKU. Jego dorobek zaginął w czasie II wojny światowej. Zachowało się tylko kilka obrazów z okresu wileńskiego.

Proszę podać imię i nazwisko tego malarza.

ADRES INTERNETOWY: [email protected]

                                     do godz. 7.30. dnia 19.04.

UPOMINKI:

książka "WĘDRÓWKI W KRAINĘ FILOZOFÓW" księdza Józefa Tischnera (wraz z płytą CD)

2 płyty CD "PRAWDY NIEOCZYWISTE z radiowymi felietonami O. Jana Andrzeja Kłoczowskiego.

przewodnik " ZANZIBAR" - Wydawnictwa "Bezdroża"

książka " Zbiór tekstów pieśni Krakowskiego Bractwa Kurkowego" w wyborze PIOTRA BORONIA.

Fot. ANDRZEJ PIECUCH

Regionalista gorlicki i przewodnik ANDRZEJ PIECUCH zwraca uwagę na mało znaną, znajdującą się na Małopolskim Szlaku Architektury Drewnianej, dawną cerkiew greckokatolicką we wsi SZYMBARK koło GORLIC.

Cerkiew Narodzenia Bogarodzicy znajduje się w przysiółku Wólka (dawniej DOLINY). Została przejęta po 1947 r. przez rzymskokatolicką Parafię Matki Bożej Szkaplerznej w Szymbarku, w diecezji tarnowskiej, w dekanacie ROPA.

Fot. ANDRZEJ PIECUCH.

Cerkiew zbudowana w konstrukcji zrębowej,orientowana, dwudzielna. Składa się z niewielkiego trójbocznie zamkniętego prezbiterium i wydłużonej nawy. Nad obu częściami dachy kalenicowe. Słupowa wieża wpuszczona w przedłużoną połać dachu nawy, z pozorną izbicą zwieńczona jest baniastym hełmem. Słupy nośne wieży podtrzymują chór muzyczny. W przyziemiu wieży dwa boczne pomieszczenia, a od zachodu kruchta. Ściany pokryte są gontem, a dachy blachą.

Wnętrze nakryte stropami płaskimi, ściany i stropy pomalowane na jednolity niebieski kolor. Wewnątrz trzy barokowe ołtarze: główny w prezbiterium z baldachimem z ikoną Ukrzyżowanie i w nawie dwa boczne oraz kompletny ikonostas z I połowy XIX wieku.

Fot. ANDRZEJ PIECUCH.

Ciekawostką jest obraz Matki Bożej ubranej w strój łemkowski.

Posłuchaj!

O dziele jego życia, o budowie w Branicach tak zwanego Miasteczka Miłosierdzia, o dramatycznym losie biskupa w ostatnich latach życia opowiadają: ks. ALOJZY NOWAK - proboszcz branickiej Parafii Świętej Rodziny, kapelan szpitala, postulator w procesie beatyfikacyjnym bp. J. Natana oraz regionalista dr BENEDYKT POSPISZYL - dyrektor Zespołu Szkół w Braniach, autor publikacji  "  Biskup  Josef Martin Nathan".

Posłuchaj!

(fot. Mos810/Wikipedia)

Leżące dziś nad granicą z Republiką Czeską  BRANICE są wsią, siedzibą gminy w powiecie głubczyckim w województwie opolskim.

Historycznie miejscowość leży na tzw. polskich Morawach,  na obszarze dawnej diecezji ołomunieckiej.  
Branice po raz pierwszy wzmiankowane były w 1278 roku jako Branicz, kiedy to należały do wydzielonego w 1269 r. z Margrabstwa Moraw czeskiego księstwa opawskiego, które to co najmniej od końca XV wieku uważane już było za część Górnego Śląska.

W XVIII w. po wojnach śląskich miejscowość znalazła się w granicach Prus i powiatu głubczyckiego. Pierwotnie była zamieszkała przez tzw. Morawców, z czasem coraz większa część mieszkańców była niemieckojęzyczna.

W parafii w Branicach w 1892 r. pojawił się wikary JOSEPH MARTIN NATAN  (1867 -1947)  późniejszy proboszcz tej parafii, a od 1943 r. biskup pomocniczy archidiecezji ołomunieckiej.

Ks. Alojzy Nowak (z mikrofonem) i dr Benedykt Pospiszyl.

( fot. Ufoizba/ Wikipedia)

MATEUSZ RADOMSKI jest studentem historii i znawcą dziejów swego rodzinnego OLKUSZA.

Jest wiceprezesem Olkuskiego Koła  Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.

Był w grupie założycieli Grupy Rekonstrukcyjno - Historycznej  5. Batalionu Strzelców Olkuskich i współtwórcą (wraz z Konradem Kuligiem) wystawy poświęconej tej formacji wojskowej, prezentowanej  w ubiegłym roku w Powiatowej i Miejskiej Bibliotece Publicznej w Olkuszu.

Żołnierze Batalionu Olkuskiego, lato 1919:  3 Kompania Ciężkich Karabinów Maszynowych III Batalionu 9 Pułku Piechoty Legionów .

Fotografia w zbiorach Andrzeja Łydki prezentowana na wystawie w Powiatowej i Miejskiej Bibliotece Publicznej w Olkuszu.

Wystawa w wersji on line jest dostępna w internecie:  https://bit.ly/2HxOUAD.

Posłuchaj, kiedy powstał i gdzie walczył 5. Batalion Strzelców Olkuskich!

(fot. JACEK SYPIEŃ)

Wschodnia ściana Mięguszowieckiego Szczytu z biegnącą w centrum drogą Świerza

(fot. Makarczuk/Wikipedia)

MIECZYSŁAW ŚWIERZ (1891 - 1929) był jednym z najbardziej aktywnych taterników lat 20. XX wieku.

Dokonał prawie stu pierwszych przejść, m.in. wschodnią ścianą Mięguszowieckiego Szczytu Wielkiego.

Udało mu się wejść na szczyty uważane podówczas za bardzo trudne do zdobycia.

W 1911 dokonał pierwszego wejścia od strony zachodniej na Zamarłą Turnię (wraz nim Janusz Chmielowski i Zdzisław Kleszczyński).

Zginął w 1929 r. w trakcie próby powtórzenia drogi Stanisławskiego na zachodniej ścianie Kościelca. Miał tylko 38 lat.

Mieczysława Świerza przypomina prof. STEFAN WITOLD ALEKSANDROWICZ z Polskiej Akademii Umiejętności.

Posłuchaj!

Znawca historii Krakowa MICHAŁ KOZIOŁ tym razem opowiada o koszarach na Dąbiu, które w latach 1914 -1921 były najpierw obozem jenieckim, a potem obozem internowania.

Posłuchaj !