Wystawa Przemka Krzakiewicza jest efektem długotrwałego procesu poszukiwania fotograficznych obrazów, które mogłyby przedstawić postać Zbigniewa Libery. Krzakiewicza nie zaintrygowały jednak zdjęcia słynnych prac artysty – choć i takie znajdziemy w galerii ZPAF – ani ikoniczny, medialny wizerunek jednego z najpopularniejszych polskich twórców. W trakcie wielu spotkań ze Zbigniewem Liberą – rozmów i wspólnych wyjazdów, w których uczestniczył także kurator wystawy – Krzakiewicz wytrwale poszukiwał miejsc, przedmiotów, fotograficznych skojarzeń, a nawet irrealnych wizji, które pozwalały uchwycić Liberę – postać artysty, podróżnika, erudyty, poszukiwacza przygód i gawędziarza. Fotograf od początku pracy nad projektem postanowił konsekwentnie prowadzić grę zarówno z portretowanym, jak i z widzem, dobierając do poszczególnych sesji inne aparaty w taki sposób, aby plastyka obrazu zdjęć korespondowała z charakterem miejsca i czasu, o którym opowiadają. Eksperymenty z technikami i traktowanie fotografii jako laboratorium obrazu przez Krzakiewicza stawały się tym samym wyrazem jego nieprzerwanej fascynacji medium. 360 Libera to uniwersalna bio(foto)graficzna opowieść bez początku i końca, bez hierarchii ważności czy puenty. Rozpościera się dookoła jak horyzont, który zamiast odpowiedzi prowokuje do ruchu i wznoszenia uwiecznionego przez Ksenofonta okrzyku: „Morze! Morze!”.
[Paweł Brożyński]
Przemek Krzakiewicz – fotograf pracujący nad długofalowymi projektami tematycznymi. Debiutował w 1992 roku na łamach „Tygodnika Powszechnego”. Studiował w łódzkiej Szkole Filmowej. W jego projektach uwagę zwracają przede wszystkim wnikliwa obserwacja socjologiczna oraz umiejętność wyrazistego portretowania przedstawicieli różnych grup społecznych doświadczających przemian gospodarczych, obyczajowych czy kulturowych. W swojej pracy korzysta z teorii naukowych, często niesprawdzonych lub nietrafionych. Łączy różne dyscypliny artystyczne, odnosząc się do fotografii jako narzędzia i medium sztuki. Był stypendystą Miasta Krakowa, austriackiej fundacji x-change Culture Science oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.