Tytuł miesiąca: Cezary Łazarewicz, Żeby nie było śladów. Sprawa Grzegorza Przemyka. Czarne 2016

Drobiazgowe śledztwo dziennikarskie doświadczonego publicysty. Sprawa śmierci Grzegorza Przemyka opisana po latach na podstawie dostępnych dokumentów, relacji świadków, niewielu osób, które czynnie uczestniczyły w procesach. Jak służby działające w stanie wojennym chciały ukryć przyczyny śmierci warszawskiego licealisty. Przejmująca i bolesna opowieść o przemocy, bezczelności władzy i odwadze nie godzących się na to Polaków. Opis jednej z najgłosniejszych zbrodni w PRL-u, która nie doczekała się sprawiedliwego wyroku. Reportaż o Polsce, Polakach, opozycji i władzy, codziennym życiu  w stanie wojennym, o kulisach działań służb, milicji, partyjnyh przywódcach.

Wybieram reportaż Łazarewicza, z portret PRL-u, za genialna książkę dziennikarską, fantastyczne śledztwo, umiejętność komponowania tak skomplikowanej historii. Paulina Małochleb.

Za wielokrotny, złożony portret czasów, których już trochę nie pamiętamyalbo doświadczalismy ich w inny sposób niż główny bohater tej książki. Opowieść ważna zwłaszcza dzisiaj, po to, żeby wiedzieć, jak trudno czyta się archiwa i jak skomplikowane to były czasy. Anna Marchewka.

Nie ma takiej możliwości, żeby po lekturze tej książki nie było śladów w czytelniku. Małgorzata I. Niemczyńska.

 

Pozostałe  nominowane tytuły:

Richard Flanagan
Klaśnięcie jednej dłoni

Przekład Ryszard Sudół
WL 2016
Opowieść rozciągnięta między sześćdziesiątymi i dziewięćdziesiątymi latami ubiegłego wieku, dziejąca się na egzotycznej Tasmanii. To tam siłami sprowadzanych z wielu krajów robotników budowano wielką zaporę. Historia opisana przez urodzonego na Tasmanii autora opowiada poprzez losy słoweńskiej rodziny dramatyczny fragment dziejów dalekiego lądu, w które wpleciony jest nawet polski akcent. Porywająca, mocna książka, bardzo aktualna opowieść o emigracji napisana przez potomka irlandzkich zesłańców.

 

 


Piotr Paziński
Rzeczywistość poprzecierana
Austeria 2016

Eseje literackie publicysty, krytyka, dziennikarza związanego z pismem Midrasz. O tym, jaki wpływ miały i mają na niego teksty Joyce’a, Kafki, Schulza. Jak pisze Paziński, literatura jest najważniejsza, choć jego książka jest bardzo osobista. Znajdziemy tu eseje o odkryciach takich jak Celan czy Bialik, o niezmiennej fascynacji Kantorem, o pamięci, tradycji i języku.

O książkach dyskutowało jury w składzie: Anna Marchewka, Pałlina Małochleb i Małgorzata I. Niemczyńska.