Wnętrza baraków są silnie zakurzone. Oczyszczanie ma polegać na omiataniu i usunięciu zabrudzeń ze ścian, dostępnych elementów więźby dachowej, legowisk, na których spali więźniowie, oraz posadzek.

Konserwatorzy mogą używać jedynie pędzli, antystatycznych miotełek do kurzu i odkurzaczy z własnym źródeł energii. Ściany muszą być oczyszczane metodami bezdotykowymi. „W związku z tym, że wszystkie powierzchnie posiadają szczególną wartość zabytkową, a także w dużej mierze są osłabione i źle zachowane, oczyszczanie powinno być wykonywane w sposób delikatny i kontrolowany” – podkreśliło Muzeum.

Zanim specjaliści przystąpią do oczyszczenia, będą musieli zabezpieczyć wszelkie warstwy wykończeniowe baraków, jak wyprawy tynkarskie i warstwy malarskie we wskazanych przez muzealników miejscach.

Muzeum Auschwitz planuje rozstrzygnąć przetarg na wykonawcę jeszcze jesienią. Od momentu podpisania umowy będzie on miał 8 miesięcy na wykonanie prac.

Niemcy rozpoczęli budowę obozu Birkenau pod koniec 1941 r. we wsi Brzezinka, z której wysiedlili Polaków. Uruchomiony został 1 marca 1942 r. Muzeum przypomniało, że jego pierwsza część (BIb) służyła do lipca następnego roku jako obóz męski. Druga (BIa), uruchomiona w sierpniu 1942 r., była kobiecym obozem koncentracyjnym. W lipcu 1943 r. Niemcy przenieśli mężczyzn w inne miejsce Birkenau, a baraki w części BIb weszły w skład obozu kobiecego.

Niemcy założyli obóz Auschwitz w 1940 r., aby więzić w nim Polaków. Auschwitz II-Birkenau stał się miejscem zagłady Żydów. W kompleksie obozowym funkcjonowała także sieć podobozów. W Auschwitz Niemcy zgładzili co najmniej 1,1 mln ludzi, głównie Żydów, a także Polaków, Romów, jeńców sowieckich i osób innej narodowości.

W 1947 r. na terenie byłych obozów Auschwitz I i Auschwitz II-Birkenau powstało muzeum. W ubiegłym roku zwiedziło je ponad 1,72 mln osób. Były obóz w 1979 r. został wpisany, jako jedyny tego typu obiekt, na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

 

 

 

 

(PAP/ko)