Dziś porozmawiamy o bezpiecznej alternatywie. Murek lub skarpa kwiatowa to efektowne założenie ogrodowe, które zastąpić może trudny w poprawnym wykonaniu skalniak. Łatwiej je zrobić na pochyłości niż w równym terenie. Zaczynamy od wyznaczenia linii o łagodnych krzywiznach, a potem ułożenia według niej rzędu sporych kamieni, im większa różnica poziomu tym wyższy taki murek może być. Szczeliny między kamieniami wypełniamy ziemią i zapewniamy drenaż, bo nadmiar wody jest szkodliwy dla wielu roślin skalnych. Murki i skarpy kwiatowe urządzamy zawsze w miejscu słonecznym. 
 
 

Jakie rośliny? 

Do obsadzania murków kamiennych nadaje się wiele roślin. Korzystając z rad Zygmunta Hellwiga, znawcy bylin, wybrałam pięć niezawodnych, niskich, długowiecznych, poduszkowatych roślin kwitnących wiosną, do pierwszego obsadzenia. Pokryją one powierzchnię kolorowym kobiercem kwiatów i na pewno częściowo będą zwisać z murka, a po przekwitnięciu będą ładnym, w równych odcieniach zielonym dywanem. Nazywamy je w skrócie „piątką wiosenną”. 

· Smagliczka skalna (Alysssum saxatilis) to niska krzewinka, o złotożółtych kwiatach. Występuje w kilku odmianach, które można rozmnożyć przez sadzonkowanie wierzchołków pędów we wrześniu. Jest to sposób dość zawodny, bo sporo sadzonek nie ukorzenia się, ginąc z nadmiaru wilgoci. Łatwiej można doczekać się roślin potomnych z nasion – trzeba je wysiać wiosną i nie przykrywać ziemią, bo do kiełkowania potrzebują światła. 

· Gęsiówka kaukaska (Arabis caucasica) to też roślina górska, z terenów od Morza Śródziemnego po Kaukaz. Tworzy gęste kępy o wysokości do 25 cm, wiosną obsypane białymi kwiatami. Bywają gęsiówki o kwiatach pełnych i w odcieniach różowawych. Można je rozmnażać przez wysiew nasion i przez podział. 

· Ubiorek wieczniezielony (Iberis sempervirens) to zimozielona krzewinka dorastająca do wysokości 30 cm, o białych kwiatach zebranych w gęste kwiatostany. Jeśli przytniemy je po kwitnieniu o 1/3 to zakwitną w drugiej połowie lata powtórnie. W bezśnieżne zimy wymagają lekkiego okrycia. Najlepiej rozmnażać go sobie z sadzonek, bo siewki zazwyczaj znacznie różnią się od roślin rodzicielskich. 

· Żagwin (Aubrieta x cultorum) tworzy niską, szarozieloną darń liści, kwitnącą na fioletowoniebiesko lub purpurowo. Rośliny są mieszańcami gatunków występujących w naturze od południowych Włoch po Iran. Spotykane są odmiany o kwiatach półpełnych, a niektóre powtarzają kwitnienie latem. W pierwszych latach po posadzeniu trzeba je delikatnie okrywać na zimę. 

· Płomyk szydlasty (Phlox subulata) to jedyna roślina z tej „piątki” która pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie wcale nie jest rośliną skalną, a rośnie w widnych lasach, tworząc zbite darnie płożących się pędów. W kwietniu i maju okrywają się niezliczoną ilością wiatraczkowatych kwiatów, w odcieniach od białego, przez różne odcienie różowego, po niebieskawe. Płomyki można rozmnażać przez podział rozrośniętych roślin latem, albo sadzonkowanie wierzchołkowych części pędów. 
 

Kiedy i jak sadzić? 

Łatwą do zapamiętania regułą jest, że te byliny które kwitną wczesną wiosną sadzimy w drugiej połowie lata lub bardzo wczesną wiosną. Druga reguła dotyczy gęstości sadzenia – każda z powyższych roślin w ciągu 2-3 lat może rozrosnąć się do 50 cm średnicy. Na pewno trzeba je posadzić w miejscu odchwaszczonym, bez kłączy perzu czy pokrzyw, które zniszczą nasz zamysł estetyczny. W ciągu kolejnych lat trzeba poświęcić uwagę nie tylko regularnemu odchwaszczaniu, ale także rozsądnemu podlewaniu w czasie suszy i umiarkowanemu nawożeniu, a one odwdzięczą się spektakularnym wiosennym festiwalem kwiatów. 

 

 

 

 

(Barbara Błaszczyk/Anna Kluz-Łoś)