Kiedy pod koniec XIX wieku  synestezja została opisana przez Francisa Galtona, reszta naukowców uznała, że doświadczenia takiego można doznać jedynie pod wpływem narkotyków czy innych środków odurzających. Okazuje się jednak, że statystycznie jedna na 20 tys. osób nie musi zażywać psychotropów, żeby odczuwać świat inaczej i smakować go mieszaniną wszystkich swoich zmysłów. Marta Mołodyńska-Wheeler, kompozytorka i pianistka, badała synestezję u muzyków. Sama widzi dźwięki jako kolory i taki sposób postrzegania świata chciała przedstawić publiczności podczas obrony swojej pracy doktorskiej. Informatyk Alex Wheeler skonstruował razem z kolegą specjalną nakładkę na klawiaturę fortepianu, dzięki której ruch klawiszy jest rejestrowany przez zawieszone czujniki. Sygnał jest potem przetwarzany i wyświetla kolory - przypisane do granego dźwięku. Słuchacze granego utworu mogli sobie dzięki temu wyobrazić, jak odbiera świat muzyk z synestezją.

Wielu znanych artystów posiadało zdolność synestezji. Wśród nich należałoby wymienić: kompozytora Mikołaja Rimskiego-Korsakowa, malarzy: Eugene Delacroix, Wasyla Kandinsky’ego, Paula Klee, literatów: Artura Rimbaud’a czy Vladimira Nabokova.