Konflikty polsko - czeskie zaznaczały się wyraźnie jeszcze w czasie trwania Cesarstwa Austriackiego a potem Monarchii Austro - Węgierskiej. Próby łagodzenia wewnątrz monarchii konfliktów narodowościowych, rozbudzonych Wiosną Ludów, przyznanie narodom imperium autonomii politycznej i kulturowej m.in Polakom galicyjskim, czy Czechom nie zapobiegły rozpadowi monarchii. Na przełomie XIX i XX wieku Polaków i Czechów łączyła wspólnota interesów. Oba narody miały wspólnych przeciwników, a walcząc z tymi samymi mocarstwami marzyły - jak pisze M. Przeperski - o wolności, "która kojarzyła się jednoznacznie z odbudowaniem państwa narodowego (...). Istniały też pewne tradycje dawnego współdziałania, które mogły stanowić historyczną podstawę do realnej współpracy w obecnych czasach". Ale perspektywa odegrania roli w "wielkiej polityce", próba odzyskania przez oba narody niezależności to jedna strona wzajemnych relacji z drugiej strony stała rywalizacja o wpływy, która zaogniała sytuację na terenach pogranicznych Śląska Cieszyńskiego.

Walka o przynależność tego terytorium do odzyskującej suwerenność po I wojnie światowej Rzeczypospolitej i powstałej w 1918 roku Czechosłowacji była ostra i bezkompromisowa. Nie było w niej miejsca na sentymenty, racjonalne argumenty czy zdrowy rozsądek...